Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/4550 Esas 2022/19362 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında sahte fatura kullanma suçundan önceden kurulan mahkumiyet hükümleri nedeniyle katılan vekili temyiz etmiş ancak vergi mütalaası ve yeni kanunlar göz önüne alınmadan hükümler verilmiştir. Yeni kanunlar ve vergi mütalaası incelenerek sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna ulaşılmış ve karar bozulmuştur. 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
...
...

Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin; sanık ... hakkında 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
1) Maçka Cumhuriyet Başsavcılığının 04.09.2014 tarih ve 2014/177 Esas sayılı iddianamesi ile sanıklar hakkında “2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarından kamu davası açılmış ise de; 26.08.2014 tarihli Rapor Değerlendirme Komisyonu mütalaasının 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme ve sahte fatura kullanma suçlarına ilişkin olduğu ve 2012 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan verilmiş bir mütalaa bulunmadığı anlaşılmakla; 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi gereğince kovuşturma şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği Vergi Dairesi Başkanlığından sorulduktan sonra, sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının tayin ve takdiri gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hükümler kurulması,
2) Hükümlerden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.