Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7957 Esas 2022/4003 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, elektrik ihtiyacını karşılamak için kurulmuş bir tesisi davalı kuruma bedelli olarak devretmiştir. Ancak, tesisin devrinden sonra anlaşmaya aykırı davranıldığı iddiasıyla davalıdan bedelin iadesini talep etmiştir. İlk Derece Mahkemesi, davacının tacir olarak basiretli bir iş adamı gibi hareket etmesi sorumluluğu bulunduğu gerekçesiyle dava reddedilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi, davacının istinaf başvurusunu reddetmiştir. Yapılan incelemelerde, davacının iddialarını destekleyen yazılı delil bulunmadığı belirtilmiştir. Temyiz başvurusu da reddedilmiştir.
Uygulanan kanun maddeleri: Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/b-1, 370/1 ve 372. maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16.HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Tekirdağ 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 15.06.2017 tarih ve 2016/223 E- 2017/592 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi'nce verilen 22.10.2020 tarih ve 2017/5844 E- 2020/1786 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Tekirdağ Hürriyet Mahallesi ... mevkiindeki ... dairelik inşaatın elektrik gereksimini karşılanması için 2011 yılında davalı kuruma başvuru yaptığını, ancak davacı tarafından elektrik trafo hücresinin temin edilip montajının yapılmasından sonra elektriğin verildiğini, söz konusu trafo ve elektrik tesisinin davalıya bedelsiz devrinin sağlandığını, anlaşmaya aykırı davranıldığını, davalı tarafın bedelin iadesine katlanması gerektiğini ileri sürerek 2014 yılı Tredaş fiyatları ile 87.972,11 TL bedelli kurulan enerji hücresinin 2016 yılı davalı ... birim fiyatları üzerinden bedelinin tesbitine ve bu bedelin şimdilik 10.000.-TL'sinin dava tarihinden itibaren hesaplanacak avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı ve müvekkil şirket tarafından 09/10/2014 tarihinde yapılan devir protokolü ile dava konusu elektrik tesislerinin “0” TL bedelle devredildiğini, davacının söz konusu devir nedeniyle bu tesislere ilişkin herhangi bir alacağının bulunmadığını, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davacı tarafın elektrik temini için başvuru yaptığı projeye uygun olarak, davalının göstermiş olduğu yere elektrik ve trafo tesisini kurmuş olduğu, davalı tarafından geçici kabul yapılan tesisten sonra ilgili siteye elektrik verildiği, daha sonra davalı ... tarafından ilgili tesisin 03/01/2014 tarihinde geçici kabulün yapıldığı, davacı tarafından 24/07/2013 tarihinde ve 17/01/2014 tarihinde davalı kuruma başvurarak trafo tesisinin kuruma devretmek isteğini bildirdiği, davacı tarafın dilekçesinden sonra taraflar arasında 09/10/2014 tarihinde devir protokolü imzalandığı, elektrik tesislerinin mülkiyetinin
bakım ve onarımının devir alanca verilmek üzere 0 TL bedel ile TREDAŞ’a devrinin yapıldığı, bu devir protokolünde davacı şirketin temsilcisinin ve devralan şirket sorumlularının imzasının bulunduğu, devir sözleşmesine göre trafo tesisinin ücretsiz devredildiğinin sabit olduğu, davacı taraf cevaba cevap dilekçesinde davacı firma yöneticisine devir protokolünün şantiye sayacının değişimi ile ilgili evrak olduğunu söyleyerek imzalatıldığını beyan etmiş ise de, davacı tarafın kendisinin 24/07/2013 tarihinde ve 17/01/2014 tarihinde şirket tarafından tesisin devri için başvuru yaptığı, davacı tarafın Limited şirketi olması ve TTK hükümlerine göre tacir olduğu gerekçesiyle TTK'nın 18. madde 2. fıkrasına göre her tacirin ticaretine ait bütün faliyetlerinde basiretli bir iş adamı gibi hareket etmesi sorumluluğu bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvuruda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, devredilen trafo ile ilgili olarak imzası inkar edilmeyen devir protokolüne göre 0 (sıfır) TL bedelle ilgili trafo hücresinin davalıya devredildiği, davacının tacir olup, boş belgeye imza atmanın sonuçlarını bilebilecek durumda olduğu, anlaşmaya aykırılığın ancak yazılı delille ispatlanabileceği, yazılı delilin bulunmadığı, davacı yanın yemin deliline de dayanmamış olduğu gerekçesiyle davacının istinaf başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 24/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.