Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1560 Esas 2022/4097 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı şirketle yaptığı sözleşme kapsamında paket turlara katılan kişilerin havayolu ile taşınması işinin davalı şirket tarafından gerçekleştirildiğini, fakat davalının daha önceden müvekkilinin yolcularını taşımayacaklarını belirtmesi üzerine müvekkilinin başka şirketlerden koltuk temin etmek zorunda kaldığını, bu şekilde zarar ettiğini ve itibar kaybına uğradığını öne sürerek maddi ve manevi tazminat talep etmiştir. Mahkeme davacının iddialarını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili kararı temyiz etmiş fakat temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda kanun maddesi belirtilmemiştir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 7. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 05.03.2020 tarih ve 2017/193 E. - 2020/291 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı ile yaptığı sözleşme kapsamında, düzenlediği paket turlara katılan kişilerin havayolu ile taşınması işinin davalı şirketçe gerçekleştirildiğini, ayrıca müvekkilinin diğer tur operatörlerine de davalı şirkete ait uçaktan koltuk sattığını, taraflar arasındaki ilişkinin 2003 yılından beri devam ettiğini, 20.10.2005 tarihinde davalı yetkilisinin, 2006 yılının tarifesini ve koltuk sayılarını gösteren listeyi müvekkiline gönderdiğini, bu listeyi esas alarak müvekkilinin kataloglar hazırladığını ancak davalı tarafın 2006 yılının şubat ayında artık müvekkili şirketin yolcularını taşımayacaklarını müvekkiline ilettiğini, bu nedenle müvekkilinin, davalının verdiği fiyatları esas alarak daha önceden satmış olduğu koltukları başka şirketlerden temin ettiğini, söz konusu şirketlerden alınan fiyatlar ile davalıdan alınan fiyatlar arasında fark oluştuğunu ve müvekkilinin bu oranda maddi zararının oluştuğunu, ayrıca daha önce ilan ettiği şirketin değişmesi sebebiyle müvekkilinin, müşterileri nazarında itibar kaybına da uğradığını ileri sürerek, 1.576.950.- EURO maddi, 50.000.- TL manevi zararın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı şirket ile müvekkili şirketin büyük hissedarının aynı kişi olduğunu ve yolcu taşıma işinin tasfiye edilmesi kararının mutabakat ile alındığını, dolayısıyla davacının talebinin yersiz olduğu gibi esasen davacının bir zarara da uğramadığını, nitekim taraflar arasında 2006 yılının Haziran ayında mutabakata varıldığı ve davacının tüm alacaklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davacı tarafından dosyaya dava dışı şirketlere yapılan ödemeler, mutabakat formları ve faturalar gibi evrakların sunulduğu, ancak bu evraklardan davacının dava dışı şirketlere ne kadar ödeme yapmış olduğu, yapmış olduğu ödemelerin hangi amaçla yapıldığı, yapılan ödemeler ile davalının yerine getirmediği taşıma hizmeti arasında illiyetin bulunup bulunmadığının somut biçimde tespit edilemediği, bu haliyle davacı tarafın iddia ettiği zarar olgusunun ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 26/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.