Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1142 Esas 2022/4068 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacılar vekili müvekkilinin ortaklıktan ayrılması sonrasında davalıya bonolar verildiğini ancak gerçek alacak-borç durumunun farklı olduğunu ve davalının sebepsiz zenginleştiğini savunarak bonoların iptalini ve para talep etmişti. Mahkeme davayı reddederken, Daire bozma ilamı ile kararın davalı yararına bozulmuştu. Ancak davacılar vekili, karar düzeltme isteminde bulunmuştu. Yargıtay, karar düzeltme isteğinin reddine karar verirken, HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen isteğin reddedildiğini belirtti. Kararda ayrıca, HUMK 442/3. maddesi gereğince davacılardan takdiren 709,50 TL para cezası alınıp Hazine’ye kaydedilmesi kararı verildi. Kanun maddeleri: HUMK 440. maddesi, HUMK 442. maddesi ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Düzce 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 24.11.2020 gün ve 2016/647 - 2020/362 sayılı kararı bozan Daire'nin 24.11.2021 gün ve 2021/2304 - 2021/6496 sayılı kararı aleyhinde davacılar vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacılar vekili, davalının müvekkili şirketin ortağı ve münferiden temsile yetkili müdürü iken 04.04.2007 tarihinde ortaklıktan ayrıldığını, davalıya bu nedenle her birisi (11.664) TL bedelli 10 adet bono verildiğini, daha sonra yapılan incelemede gerçek alacak-borç durumun farklı olduğunun ve davalının sebepsiz zenginleştiğinin anlaşıldığını, davalının bonolara dayanarak icra takibine giriştiğini ve icra tehdidi altında iki adet bononun ödendiğini ileri sürerek, anılan bonoların iptalini, (28.152,97) TL’nin davalıdan istirdadını, (3.536,63) TL fazla tahsil edilen meblağın ve %40 tazminatın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini ve %40 oranında tazminatın davacıdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, davanın reddine, davacıların kötü niyetleri ispat edilemediğinden davalının kötü niyet tazminatı talebinin reddine dair verilen kararın davacılar vekili ve katılma yoluyla davalı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce davalı yararına bozulmuştur.
Davacılar vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre davacılar vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 168,30 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden davacılardan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 26/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.