Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6369 Esas 2022/4208 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Marmaris'te bulunan teknelerin bakım ve onarım hizmeti veren bir şirket davacı olarak, davalı teknenin kendilerinin işlettiği marinaya çekilmesi ve olayların sonucunda verilen seferden men kararı ile uzun süre bağlı kalması nedeniyle oluşan bağlama ücreti alacağının tahsili için dava açmıştır. İlk derece mahkemesi davanın kabulüne karar vermiş, davalı vekili ise itirazını sürdürerek istinaf etmiştir. Bölge adliye mahkemesi, davacının talebinin kısmen kabulüne karar vermiş, davalı vekilinin istinaf talebi kabul edilmiş ve ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılmıştır. Davacı ve davalı tarafın temyiz itirazları reddedilirken, kararın davalı yararına bozulması ve dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi kararlaştırılmıştır.
HMK'nın 355 vd. maddeleri: İstinaf kanun yolu hakkında düzenlemeler içeren hukuk maddeleri.
HMK'nın 369/1. ve 371. maddeleri: Çekişmesiz yargı işlerinde temyizin nasıl yapılacağına ilişkin hukuk maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 17. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Marmaris 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 14.03.2017 tarih ve 2015/533 E- 2017/157 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine-kabulüne dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi'nce verilen 18.12.2019 tarih ve 2017/1715 E- 2019/2331 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Marmaris'de bulunan teknelerin bakım ve onarım hizmeti veren bir şirket olduğunu, Diamond Beach isimli teknenin donatanı ... tarafından 16/01/2008 tarihinde müvekkilinin işlettiği marinaya çekildiğini, dava konusu teknenin karıştığı bir kaza sebebiyle Marmaris 1. Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan 2010/96 sayılı dosyada verilen seferden men kararı ile marinada uzun süre bağlı kaldığını, ödeme yapılmaması nedeniyle 18/10/2012 tarihinde fatura düzenlenerek tebliğ edildiğini, alacağın tahsil edilmemesi üzerine başlatılan takibe itiraz edildiğini belirterek itirazın iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin takibe konu faturaya noter kanalıyla itiraz ettiğini, davacı tarafın işletmesinin marina değil çekek yeri olduğunu, verilen hizmetin faturada açıklanmadığını, davacı tarafından bakım ve onarım hizmeti verilmediğini ve fatura miktarının fahiş olduğunu belirterek davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia,savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davanın marina hizmeti karşılığı alacağa ilişkin icra takibine vaki itirazın iptali davası olduğu, taraflar arasında bir bağlama sözleşmesi bulunmasa dahi davalının marinaya gelişi ve davacının da hizmet vermeye başlaması dikkate alındığından aralarında sözlü bir mutabakata varıldığı, davalı tekne aleyhine verilen tedbir kararı neticesinde marinada kalmak durumunda olduğu, bağlama hizmeti veren davacının hizmet karşılığında ücret almasının yerinde olduğu, ancak uzun süreli kalımlarda günlük ücret üzerinden yapılan hesaplamaların hatalı olduğu, alınan bilirkişi raporuna göre davanın 101.138,015 TL üzerinden kısmen kabulüne, bu miktar üzerinden takibin devamına ve itirazın iptaline, alacak likit olmadığından icra inkar tazminat talebinin reddine karar vermiştir.
Karara karşı taraf vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince alınan bilirkişi raporu ve yapılan yargılama sonunda, davalının donatanı olduğu teknenin 50 metre boyunda ve 10 metre eninde olduğu,bu boyuttaki teknenin işgal ettiği yer itibariyle yine dosyaya alınan ... İl Kültür Turizm Müdürlüğü ve Belediye Marina cevabi yazılarına göre davalı teknenin bulunduğu yerin çekek yeri olduğu, mahkemenin hatalı olarak Marina değerlendirmesinde bulunduğu, söz konusu yere ilişkin Yargıtay 11 HD nin 2013/5115 E ve 2014/12279 sayılı ilamı ile, bu karar bozulmuş olsa dahi bozma dışında aynı yerin çekek yeri olarak değerlendirildiği, davalı teknenin 19/03/2010 tarihinden 09/10/2012 tarihine kadar zorunlu olarak bağlı kaldığı hususları nazara alınarak, davalı teknenin 2 yıl 6 ay 25 gün konakladığı, yapılan cevabi yazılara göre hesaplamalarda 66.265,32 TL davalının ödemesi gerektiği sonucuna varıldığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine, davalı vekilinin istinaf talebinin kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına, davalının Marmaris 1. İcra Müdürlüğünün 2013/177 sayılı takip dosyasındaki 66.265,00 TL'lik asıl alacak kısmına yönelik itirazın iptaline, takibin bu miktar üzerinden devamına, fazlaya ilişkin talebin reddine, davacının yargılama aşamasında icra inkar tazminat talebi bulunmadığından bu yönde karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1- İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre davacının tüm, davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava, bağlama ücretinin tahsili için yapılan icra takibine davalının vaki itirazının iptali istemine ilişkindir.
Dosya içeriğinden,
Davadışı Zaca A Te Moana teknesinin, davacının işlettiği çekek yerine davalının donatanı olduğu Diamond Beach Gemisi yanına bağlandığı, çıkan fırtanada Zaca A Te Moana teknesinde hasar meydana gelmesi nedeniyle Marmaris 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2010/96 Esas sayılı dosyasında Zaca A Te Moana teknesi donatanı tarafından davacı ve davalı aleyhine tazminat davası açıldığı, mahkemenin 26.02.2010 tarihli kararıyla davalı teknenin seferden men'ine karar verildiği, seferden men kararının mahkemenin 09.10.2012 tarihli kararı ile kaldırıldığı, yargılama sonucunda davacı ve davalının eşit kusurlu kabul edilerek 79.964,16 Euro tazminattan sorumlu tutuldukları, kararın temyizi üzerine Dairenin 2018/3314 Esas, 2020/373 Karar sayılı kararı ile kusur incelemesi yeterli görülmediğinden yeniden kusur incelemesi yapılmak üzere yerel mahkeme kararının bozulmasına karar verildiği, eldeki davada ise verilen tedbir kararı ile işletene ait çekek yerine çekilen davalı donatana ait teknenin davacıya ait çekek yerinde kaldığı 19.03.2010-09.10.2012 tarihleri arasındaki bağlama ücretinin talep edildiği, yargılama sonucunda davalı aleyhinde hesaplanan bağlama ücretinin tamamına hükmedildiği anlaşılmaktadır.
Oysa, davalının teknesinin seferden men edilmesine esas zararlandırıcı olay nedeniyle çekek yeri işleteni olan davacının da kusurlu olduğu, Mahkemenin 2010/96 Esas sayılı dosyasında tespit edilmiş olup davacının kusurunun kesinleşmesi durumunda davalı teknesinin davacıya ait çekek yerine bağlanmasında hesaplanan bağlama ücretinden davacı kusuru oranında indirim yapılması gerekmektedir.
Bu halde, tarafların kusurları yönünden sözügeçen dosya sonucunun beklenerek davalının sorumluluğunun tayini gerekirken, davalının tam kusuru olduğunun kabulü ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davalının temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, HMK 373/2 maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalılara iadesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.