Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3144 Esas 2022/4171 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul Anadolu 8. Asliye Ticaret Mahkemesi, toplam 60.000 TL tutarlı senetlerden dolayı borcunun olmadığının tespiti ile istirdatı istemiyle açılan davayı reddetti. Davacı vekilinin istinaf talebi de reddedildi. Bunun üzerine Yargıtay'a başvuran davacı vekili, kararın temyizini istedi ancak 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun \"Temyiz Edilemeyen Kararlar\" başlığını taşıyan 362/1-a maddesi gereği, Bölge Adliye Mahkemesince verilen ve değeri 40.000 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alındı. Davacı vekilinin temyiz istemi, miktar yönünden reddedildi ve dava dosyası ilk derece mahkemesine gönderildi. Kararda belirtilen kanun maddeleri, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a, 366 ve 346/2 maddeleridir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 26.03.2019 tarih ve 2016/130 E- 2019/304 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi'nce verilen 18.02.2022 tarih ve 2019/2056 E- 2022/253 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, toplam 60.000,00 TL tutarlı senetlerden dolayı borçlu bulunulmadığının tespiti ile istirdatı istemine ilişkindir.Mahkemece davanın reddine karar verilmiş,davacı vekilinin istinaf talebinde bulunması üzerine istinaf mahkemesince istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 18/02/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davacı vekili tarafından reddedilen miktar yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.