Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3112 Esas 2022/4185 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İskenderun Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir alacak davası sonucunda verilen karar istinaf edildi. Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi, istinaf istemlerini esastan reddetti. Davacı tarafından Yargıtay incelemesi talep edildi. Kararda, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği, ancak Yargıtay'ın da bu yönde karar verebileceği belirtildi. Temyiz istemi miktar yönünden reddedildi ve dava dosyası İlk Derece Mahkemesine gönderildi. 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olan hükümlerin temyiz edilemeyeceği ve kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği; 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, karar verildiği belirtildi.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 9. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İskenderun Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 24.09.2019 tarih ve 2015/666 E. - 2019/298 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi'nce verilen 13.12.2021 tarih ve 2020/38 E. - 2021/1463 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi alacağı temlik alan davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 95.784,54 TL alacak için başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali talebine ilişkindir. Karar tarihi olan 13.12.2021 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın kısmen kabulü ile 79.520,58 TL alacağa ilişkin itirazın iptaline karar verildiği, davacı taraf için reddedilen 16.263,96 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.