Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2157 Esas 2022/4204 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, cari hesap ilişkisinden kaynaklanan alacak talebine ilişkindir. Davacı vekili tarafından istenilen Yargıtay incelemesinde, davacı vekilinin temyiz istemi süresinde yapılmadığı için reddedilmiştir. Kanun maddesi olarak, HUMK 432. Maddesi ve Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı (01.06.1990 tarihli ve 1989/3 e.-1990/4 K.) gösterilmiştir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 15.10.2020 gün ve 2019/532 E. - 2020/581 K. sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, cari hesap ilişkisinden kaynaklanan alacak talebine ilişkindir. Mahkeme kararı dosyada davacı asilden sadır vekaletnamede ismi geçen Av. ...’e 01.02.2021 tarihinde tebliğ edilmiştir. Anılan vekilin dosyaya kendisinin sunduğu istifa ettiğine dair bir veri olmadığı gibi davacı asilden sadır bir azilname de bulunmamaktadır. Davacı vekili sıfatı ile Av. ... tarafından 08.03.2021 tarihli temyiz dilekçesi sunulmuştur. Ancak, bu tarih itibariyle HUMK. 432. maddesinde öngörülen 15 günlük yasal temyiz süresi geçmiş bulunmaktadır. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 tarihli ve 1989/3 e.-1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacı vekilinin süresi geçtikten sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.