Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2131 Esas 2022/4201 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Nevşehir 1. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen bir dava kararının temyiz incelemesi için Yargıtay'a sunulması istenmiştir. Değişiklikler sonucu kesinlik sınırının belirlendiği kanun maddeleri dikkate alındığında davacının talebinin reddedildiği anlaşılmaktadır. Temyiz istemi miktardan reddedilmiş ve peşin temyiz harcı davacıya iade edilecektir.
Kanun Maddeleri:
- 5219 sayılı Kanun
- 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesi
- HUMK 427. madde
- HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Nevşehir 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 24.11.2020 gün ve 2019/108 E. - 2020/471 K. sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu işbu dosyada uygulanması gereken HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2020 yılı için 3.920,00 TL'dir. Bu durumda davacı şirketin reddedilen talep kısmının kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.