Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7987 Esas 2022/4198 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir davada, davacı minibüs sahibi ile davalı halk otobüsü sahibi arasında bir bono üzerinden anlaşmazlık yaşanmıştır. Davacı, bonoya dayalı olarak alınan ücretin haksız olduğunu savunarak, davalılardan ödenmiş olan 38,100 TL'nin geri alınmasını talep etmiştir. Davalılar ise alacağın zamanaşımına uğradığını, dolayısıyla davacının haklı olmadığını iddia etmişlerdir. Mahkeme, dosya kapsamına göre olayı inceleyerek davanın reddine karar vermiştir. Davacılar vekili karara itiraz etse de Yargıtay, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğunu belirterek temyiz itirazlarının reddedilmesine karar vermiştir.
Kanun Maddeleri: Antalya Minibüsçüler Esnaf Odası, Odalar ve Borsalar Kanunu, Kooperatifler Kanunu, Taşıyıcılar Kooperatifi, UKOME.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 28.03.2016 tarih ve 2014/287 E. - 2016/169 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili; davacı müvekkilinin dava konusu bononun keşide edildiği tarihte, tahditli plaka sınıfına giren "M" plakalı minibüs sahibi olduğunu, aynı zamanda Odalar ve Borsalar Kanunu'na göre kurulan Antalya Minibüsçüler Esnaf Odası üyesi olduğunu, davalı gerçek kişinin ise, dava konusu bononun keşide edildiği tarihte tahdide tabi olmayan, serbest plaka kullanabilen halk otobüsü sahibi olduğunu, diğer davalının ise, halk otobüsçüleri tarafından kurulan, amaçları arasında halk otobüsü işletmeciliği olan ve Kooperatifler Kanunu'na göre faaliyet gösteren bir kooperatif olduğunu, Antalya Minibüsçüler Esnaf Odası ile SS 21 nolu Özel Halk Otobüsleri Motorlu Taşıyıcılar Koop. arasında protokoller imzalandığını, davacı müvekkilinin kendisine vekaleten Antalya Minibüsçüler Esnaf Odası Başkanı tarafından imza edilen bu protokoller çerçevesinde 38.100.- TL bedelli 28/05/2011 tarihli tutanak ile davalı kooperatif başkanına teslim edildiğini, adı geçen tarafından da davalı gerçek kişiye teslim edilmiş olduğunu, bilahare bu bononun davacı müvekkili tarafından ödenerek davalıdan geri alındığını, protokol şartlarının gerçekleşmediğini, davacı müvekkillerinin davalılarla imzalanan protokollerden beklediği yararın ortadan kalktığını, düzenlenen bonoya dayalı olarak alınan bedelin haksız olduğunu ileri sürerek, 38.100.- TL’nin ödeme tarihinden itibaren değişen oranlarda avans faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili; alacağın zamanaşımına uğradığını, davalı kooperatife yapılmış bir ödeme bulunmaması nedeniyle davanın kooperatif açısından husumetten reddi gerektiğini, davacının sözleşmeyi fesihte haklı olduğunu ispat etmesi gerektiğini, davacının halen kapasitesi artırılmış araç ile çalışmaya devam ettiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; Taşıyıcılar Kooperatifi ve Minibüsçüler Esnaf Odası yetkilileri tarafından imzalanmış ve davacı tarafından da icazet verilmiş belge içeriğine göre minibüsçülerin kapasite artırmasından dolayı otobüsçülerin zarara uğradığının taraflarca kabul edildiği, bu zararın giderilmesi amacıyla kooperatif üyelerine kişi başına 38.100.- TL ödeme yapılmasının taahhüt edildiği ve bu kapsamda ödeme yapıldığı, UKOME kararının idare mahkemesince iptal edilmesine rağmen davacının fiilen kapasitesi artırılmış araç ile halk otobüsleri ile aynı koşullarda çalışmaya devam ettiği, 38.100.- TL ödemek istemeyen minübüsçülerin halen 14+1 kapasiteli araçlar ile çalışmaya devam ettikleri sebepsiz zenginleşmenin söz konusu olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 30/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.