Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7453 Esas 2022/4270 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul 13. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, davacı bayilik sözleşmesinin asgari alım taahhüdü maddesinin ihlali nedeniyle cezai şart talebinde bulunmuştur. Davalı ise sözleşmenin müvekkilini bağlamayacağını iddia etmiş ve davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili bu kararı temyiz etmiş, ancak temyiz reddedilmiştir. Daha sonra davacı vekili karar düzeltme isteğinde bulunmuştur. Ancak bu istek, HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmediği için reddedilmiştir. Kararda, düzeltme harcı ve para cezası da belirtilmiştir. Karar düzeltme isteyen davacıdan belirtilen miktarlardaki ücretler alınarak Hazine'ye kaydedileceği bildirilmiştir. Kararda detaylı açıklamalar için, HUMK 442. ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddelerine de yer verilmiştir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 13. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 26.11.2019 gün ve 2019/391 - 2019/919 sayılı kararı onayan Daire'nin 01.06.2021 gün ve 2020/4092 - 2021/4629 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında bayilik sözleşmesinin asgari alım taahhüdüne ilişkin maddesinin ihlali nedeniyle cezai şart alacağının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, sözleşmenin tüm sayfalarının imzalanmadığı ve sözleşmeyi müvekkili adına imzalayan kişinin şube işleri ile yetkili kılındığı için ve azledildiğinden sözleşmenin müvekkilini bağlamayacağını, davacının müvekkilinden cezai şart talep edebilmesi için sözleşmenin 8/a maddesine göre ihtar çekmesi ve bu ihtara rağmen ihlal giderilmez ise cezai şartın doğması gerektiğini, davacının müvekkiline gönderdiği bir ihtar bulunmadığını, cezai şartın fahiş ve geçersiz olduğunu, müvekkilinin ekonomik mahvına sebebiyet verecek nitelikte olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve uyulan bozma ilamına göre davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 44,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.