Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/203 Esas 2022/4292 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, \"Pera NATURAL+şekil\" marka başvurusuna davalı şirketin \"PERA\" markasına dayalı olarak yapılan itirazın haksız olduğunu savunarak, YİDK'in bu itirazı reddetmesinin iptal edilmesi ve müvekkilinin marka tescil başvurusunun kabul edilmesi için dava açmıştır. İlk derece mahkemesi, markalar arasında işaret benzerliği olduğu gerekçesiyle davayı reddetmiş, davacı vekili ise bu karara istinaf etmiştir. Bölge adliye mahkemesi de, yapılan değerlendirmelerde usul ve esas yönünden bir aykırılık bulunmadığını belirterek, istinaf başvurusunu reddetmiştir. Temyiz istemi de reddedilerek, bölge adliye mahkemesi kararı onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi (İltibas tehlikesi)

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 16.05.2018 tarih ve 2017/266 E- 2018/187 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 09.10.2020 tarih ve 2019/459 E- 2020/842 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2016/12540 sayılı "Pera NATURAL+şekil" ibareli marka başvurusuna davalı şirket tarafından 87844 sayılı "PERA" ibareli markasına dayalı olarak itiraz edildiğini, Markalar Dairesi Başkanlığınca itirazın yerinde görüldüğünü ve başvurunun kısmen reddine karar verildiğini, bu karara yaptıkları itirazın ise YİDK tarafından reddedildiğini, oysa markaların iltibasa yol açacak derecde benzer olmadıklarını, davalı markasının sadece 03. ve 05. sınıftaki malları kapsadığını, buna göre marka kapsamlarının da örtüşmediğini ileri sürerek, YİDK'in 2017-M-3920 sayılı kararının iptaline, müvekkilinin marka tescil başvurusunun tümüyle kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Kurum vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında, başvuru kapsamından çıkarılan hizmetler yönünden iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin markasının 1985’ten beri koruma altında olduğunu, markaların ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğunu, mal ve hizmetlerin ilişkili olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davacının "Pera NATURAL+şekil" ibareli marka başvurusuyla davalının "Pera" ibareli markası arasında, başvuru kapsamından çıkartılan hizmetler yönünden görsel ve sescil olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede benzerlik bulunduğu, her iki taraf markasının asli ve ayırt edici unsurunun "Pera" ibaresi olması nedeniyle markalar arasında ayniyet derecesinde işaret benzerliği bulunduğu, davalı şirketin redde mesnet markasının kapsamında yer alan 3. ve 5. sınıftaki mallarla başvuru kapsamından çıkartılan hizmetler arasında, hedef tüketici kitlesi açısından birbiriyle ilişkilendirebilecek düzeyde benzerlik algısı oluşacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, "PERA NATURAL+şekil" ibareli başvuru ile redde mesnet "PERA" ibareli marka arasında, başvuru kapsamından çıkarılan hizmetler yönünden 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunduğu, zira her iki markanın asli unsurunun da "PERA" ibaresinden oluştuğu, başvuruda yer verilen diğer unsurların başvuruya yeterli ayırt ediciliği sağlamadığı, redde mesnet markanın kapsamında 3. ve 5. sınıfta yer alan malların bulunduğu, bir malı üreten kimsenin, ürettiği malı satması ticari hayatın gereği olduğundan, redde mesnet markanın kapsamındaki mallarla bu malların ve benzerlerinin satışına özgülenmiş mağazacılık hizmetleri arasında benzerlik bulunduğu, bu nedenle mahkemece bilirkişi raporuna anılan yönden itibar edilmemesinde bir isabetsizlik olmadığı gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 01/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.