Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2100 Esas 2022/4370 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara'da bir otopark işletmesi olan davacı, davalıdan ödenmeyen muhafaza ücreti için 7.500 TL talep etmiştir. İlk dava kısmen kabul edilerek davacının alacağı 54.995 TL olarak tespit edilmiştir. Bakiye alacak için ikinci dava açılmıştır. Mahkeme, bakiye alacağın araçların değeri üzerinden tahsil edilmesine karar vermiştir. Ancak, bilirkişi raporunda belirtilen tarih yanlış olduğu için karar bozulmuştur. Kararın bozulmasının nedeni, asıl davanın açıldığı tarihe göre değerin tespit edilmesi gerektiğidir. Kararda belirtilen kanun maddeleri; Türk Borçlar Kanunu (TBK) 146. madde ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu 14. maddeye eklenen düzenlemedir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 05.11.2020 tarih ve 2015/361 E. - 2020/614 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Asıl davada davacı vekili, müvekkilinin otopark işletmeciliği alanında faaliyet gösterdiğini, davalının 108'i otomobil, 356'sı motosiklet olmak üzere çeşitli vasıf ve sayıda vasıtayı muhtelif tarihlerde çektirerek muhafaza edilmek üzere müvekkiline teslim ettiğini, müvekkilinin araçların muhafazası için çeşitli giderler yaptığını, ancak davalı tarafından ücretin henüz ödenmediğini ileri sürerek fazlaya ilişkin talep ve hakları saklı kalmak kaydıyla ve her vasıtanın otoparka çekilmesi için çekici ücreti ve muhafaza ücreti olmak üzere 7.500.- TL'nin davalıdan her bir vasıta için tevdi ve çekme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte tahsilinin talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Birleşen davada davacı vekili, müvekkilinin otopark işletmeciliği alanında faaliyet gösterdiğini, davalının muhtelif tarihlerde çeşitli sayıda vasıtayı çektirerek muhafaza edilmek üzere müvekkiline teslim ettiğini, Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2015/361 E. sayılı dosyasında müvekkilinin toplam alacağının 54.995,00 TL tespit edildiğini ilk davada 7.500,00TL talep edildiğini, bakiye 47.495,00 TL’nin tahsili için iş bu davanın ikame edildiğini ileri sürerek 47.495,00 TL bakiye alacağının vasıtaların tevdi ve çekme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Birleşen davada dava dilekçesi davalıya tebliğ edilmemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, dava konusu araçların davacı tarafından muhafaza edilmesi amacıyla ve özellikle hiç yediemin otoparkı bulunmaması nedeniyle davacı tarafından hizmete açılması yönünde teşvik edilerek yakalanan araçların yediemin deposunda muhafaza edilmesi, bu araçların uzun süre bu otoparkta muhafaza edilmesi, satış işlemlerinin çoğu araçta yapılmaması, bu haliyle davacının alacağının birikmesine neden olması nedeniyle alacağına ulaşamadığının anlaşıldığı, bu haliyle davacının alacağının sözleşme kurulmuş olması nedeniyle ödenmesi gerektiği, dava konusu araçların değerlerinin tespit edildiği, Milli Emlak Genel Tebliği ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu 14. maddeye eklenen düzenlemeye uygun olarak satış bedelinin %25'inin geçemeyeceği yöntemi benimsenerek hesaplama yapıldığı, buna göre dava konusu araçların değerinin 219.980.- TL olduğu %25'inin 54.995.- TL olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle asıl dava yönünden davanın kabulüne, 7.500,00 TL araç otopark ücretinin dava tarihi olan 27/08/2010 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, birleşen Ankara 14. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 2018/752 Esas sayılı dosyası yönünden davanın kabulüne, 47.495,00 TL araç otopark ücretinin dava tarihi olan 02/11/2018 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davacıdan alınarak davalıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, birleşen davanın TBK 146 md. düzenlenen 10 yıllık zamanaşımı süresi içinde açılmış bulunmasına göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava araç muhafaza ve otopark işletmeciliği yapan davacının davalı idare tarafından otoparka bırakılan araçlarının ödenmeyen muhafaza ücretinin tahsili istemine ilişkindir. Asıl dava 27.08.2010 tarihinde kısmi dava olarak açılmış olup her dava açıldığı tarihteki şartlara tabi bulunmaktadır. Davacının muhafaza ücreti alacağının araçların 27.08.2010 dava tarihi itibariyle belirlenen değeri üzerinden tahsiline karar verilmesi gerekirken bilirkişi raporunda belirtilen 29.09.2017 inceleme tarihinde belirlenen değer üzerinden karar verilmesi doğru olmamış asıl ve birleşen davaya ilişkin kararın açıklanan nedenlerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin ise sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 02/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.