Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3917 Esas 2022/8057 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanık hakkında kasten yaralama suçundan 11 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar vermiştir. Daha önce verilen ceza TCK'nin 50/1-a, 52/2. maddelerine göre 7000 TL adli para cezasına çevrilmiş ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun ilamı doğrultusunda tekrar hapis cezasına çevrilmemesi gerektiği gözetilmemiştir. Bu nedenle hükmün bozulması ve cezanın 7000 TL adli para cezasına çevrildiği şekilde onanması kararlaştırılmıştır. Hüküm fıkrasından TCK'nin 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine “Ancak ilk hüküm yalnızca sanık tarafından temyiz edilmiş olup, aleyhe temyiz bulunmadığından ve bu durum sanık lehine 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi gereği kazanılmış hak oluşturduğundan, sanığın cezasının 7000 TL adli para cezası olarak infazına, sanığa verilen adli para cezasının önceki kararda olduğu gibi TCK'nin 52/4. maddesi gereğince birer ay ara ile 10 eşit taksitte ödenmesine, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin sanığa ihtarına\" fıkrası eklenmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nin 86/1, 87/3

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ :Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması ile TCK'nin 86/1, 87/3, 62, 53. maddeleri uyarınca 11 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair kararı

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın üzerine atılı suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine kurulan hükümde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın ağır tahrik altında kaldığına ilişkin ve yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine ancak;
Sanık hakkında 29/11/2011 tarih ve 2009/410 Esas - 2011/514 sayılı karar ile TCK'nin 86/1, 87/3, 62. maddeleri gereğince verilen "11 ay 20 gün" hapis cezasının, TCK'nin 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince "7000 TL" adli para cezasına çevrildiği, hükmün sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 09/04/2014 tarih ve 2013/24934 Esas, 2014/14823 Karar sayılı kararı ile bozulduğu, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verildiği, sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle mahkemece açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.02.2016 tarihli ve 2014/71 Esas - 2016/42
Karar sayılı ilamı gereğince, sanığın 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkı nedeniyle, "11 ay 20 gün" hapis cezasının TCK’nin 50/1-a maddesi gereğince 7000 TL adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasından TCK'nin 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak yerine “Ancak ilk hüküm yalnızca sanık tarafından temyiz edilmiş olup, aleyhe temyiz bulunmadığından ve bu durum sanık lehine 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi gereği kazanılmış hak oluşturduğundan, sanığın cezasının 7000 TL adli para cezası olarak infazına, sanığa verilen adli para cezasının önceki kararda olduğu gibi TCK'nin 52/4. maddesi gereğince birer ay ara ile 10 eşit taksitte ödenmesine, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin sanığa ihtarına" fıkrasının eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.10.2022 gününde oy birliği ile karar verildi.