Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3499 Esas 2022/4467 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, yabancı bir mahkeme kararının tenfizi istemiyle ilgilidir. Bölge Adliye Mahkemesi, davayı reddetti ve istinaf edilmesi üzerine karar verilmemesine karar verdi. Ancak reddedilen toplam tutarın temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı belirtildi. Tarafların temyiz istemi, miktar yönünden reddedildi ve dosya ilk derece mahkemesine gönderildi. Kararda, 6100 sayılı HMK'nın 346/2. maddesi uyarınca kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince karar verilmesi gerektiği belirtildi.

6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. maddesi uyarınca kesin olan hükümlerin temyiz kesinlik sınırı altındaki tutarlarda bile kesin nitelikte olduğu, 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi uyarınca kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince karar verilmesi gerektiği ve Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceği açıklanmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18.04.2019 tarih ve 2018/34 E- 2019/194 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 22.10.2021 tarih ve 2019/1549 E- 2021/2092 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 5.268,86 EURO (24.646,67 TL) alacak ile toplam 2.514,77 EURO (11.763,59 TL) yargılama gideri ile ilgili yabancı mahkeme kararının tenfizi istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 22.10.2021 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın reddine verildiği, davacı vekili tarafından kararın istinaf edilmesi üzerine ise bu kez Bölge Adliye Mahkemesi tarafından karar verilmesine yer olmadığına karar verildiği, reddedilen toplam 7.783,63 EURO’nun (36.410,26 TL) temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, taraf vekillerinin temyiz isteminin ayrı ayrı reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz isteminin miktar yönünden ayrı ayrı REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz eden taraflara iadesine, 06/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi