Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/642 Esas 2022/4493 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, müvekkiline ait endüstriyel tasarımların davalı tarafından benzerleri üretildiğini ve satıldığını belirterek tecavüzün ve haksız rekabetin tespitine ve durdurulmasına yönelik dava açmıştır. Ancak yapılan incelemede ürünlerin benzer olmadığı ve tasarım hakkına tecavüz olmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir. Davacı vekili bu karara karşı istinaf ve temyiz başvurusu yapmıştır. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi esastan reddetmiş ve yapılan yargılama doğru bulunarak karar onanmıştır.
Kanun Maddeleri: 554 Sayılı KHK'nın 48. ve 11. Maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16.HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 12.10.2017 tarih ve 2015/229 E- 2017/183 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi'nce verilen 19.11.2020 tarih ve 2017/6563 E- 2020/1960 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle
dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, dava dışı ...'ın 2014-03359 numaralı çoklu endüstriyel tasarımların sahibi olduğunu ve davacı ile davadışı hak sahibinin arasında 10.05.2014 tarihli inhisari lisans sözleşmesinin akdedildiğini, davacının 2014/03359 numaralı endüstriyel tasarımın 4, 5, 8 ve 18.1 nolu tasarımları ile 2014/07767 nolu endüstriyel tasarımın 11 numaralı tasarımını "LATİFA" markası ile ürettiğini ve sattığını, davalının ise aynı tasarımların benzerlerini "MARCA.SEV" markası altında üretip sattığını, ekte görsellerin göründüğünü, değişik iş dosyasında tespit yapıldığını, ancak bilirkişinin dayanaksız olarak ürünlerin benzemediğini belirttiğini, raporun ortak noktalardan ziyade farklılığa odaklandığını, bunun doğru olmadığını, 554 sayılı KHK'nın 48. maddesine göre tasarım hakkına tecavüz edildiğini, aynı Kanunun 11. maddesine göre incelemenin yapılmasının gerektiğini belirterek davalının tecavüzünün ve haksız rekabetin tespitine ve bunların durdurulması ve önlenmesine, mahkeme kararının yayınlanmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, değişik iş dosyasına alınan bilirkişi raporlarında üretilen ürünlerin iltibas yaratacak derece benzer olmadığı ve taklit ürünler olmadığının belirtildiğini, haksız rekabetin olmadığını, tasarıma tecavüzün olmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, davacıya ait 2014/03359 4, 5, 8, 18 no'lu ve 2014/07767 11 no'lu tasarımlarla davalı tarafın kullandığı ürünlere yönelik yapılan inceleme ve değerlendirmede davalı tarafa ait ürünlerin bilgilenmiş ve ortalama dikkat sahibi nihai tüketici gözünde aynı algı ve izlenimi aynı hissiyatı uyandıracak niteliğe sahip olmayıp farklı olduğundan davalı tarafın kullanımının tasarım hakkına yönelik tecavüz teşkil etmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesince, ilk derece mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf talebinin HMK'nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 06/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.