Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/471 Esas 2022/4551 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul 8. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir davada verilen karar istinaf edilmiş ancak Bölge Adliye Mahkemesi'nce istinaf istemi reddedilmiştir. Temyiz süresi geçtikten sonra yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir. Karşı oy ise Tebligat Kanunu madde 7/a, fıkra 1, bent 9 hükmüne dikkat çekerek, elektronik yolla tebligat yapılması zorunluluğuna işaret etmiş, somut olayda bu konunun araştırılmadan Kanunda belirtilen diğer yollarla tebligat yapılmış olmasını usulsüz bulmuştur. Kanun maddesi, baro levhasına kayıtlı avukatlara tebligatın elektronik yolla yapılması zorunluluğuna ve zorunlu bir sebep olmadıkça diğer usullerle tebligata izin verilmemesine dikkat çekmektedir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 43. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 8. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 28.11.2019 tarih ve 2018/493 E. - 2019/670 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 43. Hukuk Dairesi'nce verilen 26.11.2020 tarih ve 2020/1815 E- 2020/366 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm davacı vekiline 24.12.2020 tarihinde tebliğ edilmiş, davacı vekili 08.01.2021 tarihinde hükmü temyiz etmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 tarihli ve 1989/3 E. - 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz süresi geçtikten sonra yapılan temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin süreden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 07/06/2022 tarihinde kesin olarak oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY

Tebligat Kanunu madde 7/a, fıkra 1, bent 9 hükmü uyarınca baro levhasına kayıtlı avukatlara tebligatın elektronik yolla yapılması zorunludur. Bu maddenin üçüncü fıkrası uyarınca ise, ancak zorunlu bir sebepten dolayı elektronik yolla tebligatın yapılması mümkün olamazsa Kanunda belirtilen diğer usullerle tebligatın yapılması caiz olabilir.
Bu durumda temyiz eden vekilinin elektronik adresi olup olmadığı belirlenip elektronik yolla tebligat yapılması, elektronik yolla tebligat yapılması mümkün alamazsa Kanunda belirtilen diğer yollarla tebligat yapılması cihetine gidilmesi gerekirken, somut olayda baro levhasına kayıtlı temyiz eden vekiline elektronik yolla tebligat yapılması mümkün olup olmadığı araştırılmadan doğrudan Kanunda belirtilen diğer yollarla tebligat yapılmış olması usulsüz olduğundan, Tebligat Kanunu'nun 32. maddesi uyarınca muhatabın beyan ettiği tarihin, yani öğrenme tarihinin tebliğ tarihi sayılması ve dolayısıyla temyizin süresinde olduğunun kabulü gerektiği görüşünde olduğumdan sayın çoğunluğun aksi yöndeki görüşüne katılmamaktayım.