Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1459 Esas 2022/4572 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalılar arasında görülen bir davada, otobüs kazasında ölen kişinin yakınları tarafından maddi ve manevi tazminat talep edilmiştir. Mahkeme, diğer davacıların talepleri konusunda daha önce verilen kararın kesinleştiği gerekçesiyle karar vermemiş, sadece belirtilen kişinin destekten yoksun kalma tazminatı talebini kabul etmiştir. Davacılar vekili kararı temyiz etmiş ancak temyiz talebi reddedilmiştir. Kararda herhangi bir kanun maddesi belirtilmemiştir.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Samsun 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 09.07.2020 tarih ve 2017/499 E. - 2020/242 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davalıların maliki/işleteni, sürücüsü ve aracı yolcu taşımacılığında kullananı olduğu otobüsün yaptığı tek taraflı kazada, davacıların eşi/annesi/kızı/kardeşi olan ...'nin öldüğünü, davacı eş ve çocuğun ölenin desteğinden yoksun kaldığını, ölenin çocuğu olan yaşı küçük ... için bakıcı tutulmak zorunda kalındığını ve psikolojik yardım alınıp harcama yapıldığını, tüm davacıların manevi zarara uğradıklarını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, davacı ... ve ... için 1.000,00 TL maddi ve 150.000,00'er TL manevi tazminatın, diğer davacılar için 50.000,00'er TL manevi tazminatın, kaza tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep etmiş; 04.06.2014 tarihli ıslah dilekçesiyle, davacı ... için destekten yoksun kalma tazminatı taleplerini 56.817,40 TL'ye yükseltmiştir.
Davalı ..., aracın maliki olduğunu; ancak aracını tam donanımlı olarak diğer davalı Fındıkkale Turizm şirketine teslim ettiğini, aracın sürücülerini belirleme işini de bu şirketin yaptığını, kendisinin işleten sıfatı olmadığını, istenen manevi tazminatların fahiş olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalılara usulüne uygun yapılan davetiyeye rağmen cevap dilekçesi sunmamış ve duruşmalara katılmamıştır.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalı ...'ın sürücüsü olduğu ... plakalı otobüste seyahat etmekte iken 16/06/2008 tarihinde meydana gelen trafik kazasında Penpe ...'ın vefatı nedeniyle oğlu davacı ... ...'ın bakiye destekten yoksun kalma zararının 16.471,84 TL olduğunun belirtildiği gerekçesiyle davacı ... hakkında verilen destekten yoksun kalma tazminatı ve davacılar ..., ... ..., ..., ..., ...'ın manevi tazminat taleplerinin mahkememizce verilen 11/07/2014 tarih, 2012/432 esas, 2014/331 karar sayılı ilamının Yargıtay 17. Hukuk Dairesinin 15/05/2017 tarih, 2014/22758 esas, 2017/5435 karar sayılı ilamı ile incelemeden geçtiği ve kesinleştiği anlaşıldığından bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, davacı ... ...'ın destekten yoksun kalma tazminatı talebi yönünden davanın kabulü ile; 16.471,84 TL'nin 16/06/2008 tarihinden işleyecek yasal faiziyle davalılardan müşterek ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Karar, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 07/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.