Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/16644 Esas 2022/12568 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik kararı verilmiştir. Ancak kararın sanığın bildirdiği adresine çıkarılmadan doğrudan MERNİS adresine gönderilmesi usulsüzdür. Bu nedenle kararın hukuki geçerliliği bulunmamakta ve dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iade edilmelidir. Sanık hakkındaki tedavi ve denetimli serbestlik kararları 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince durma kararı niteliğindedir ve itiraza tabidirler. Bu nedenle dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iade edilmesi gerekmektedir.
Kanun maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi ve fıkrası
- Tebligat Kanununun 21/1. maddesi
- Tebligat Kanununun 21/2. maddesi
- Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası
- 6217 sayılı Kanun'un 20. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması
üzerine hükmün açıklanması suretiyle mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntemin benimsenmiş olması karşısında, öncelikle bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, mercii tarafından tebligata Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı yokluğunda verilen tedavi ve denetimli serbestlik kararının soruşturma aşamasında ve yakalama kararı üzerine sanığın savunması alındığı esnada bildirdiği adresine çıkarılmadan, gerekçeli kararın doğrudan MERNİS adresine Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre tebliğ edilmesinin usulsüz olduğu anlaşıldığından kararın kesinleşmediği, buna bağlı olarak Mahkemenin daha sonra yapmış olduğu işlemlerin hukuki geçerliliğinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın 04/01/2016 tarihli temyiz dilekçesinin tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararlar sözü edilen fıkraya 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 20. maddesi ile eklenen son cümleye göre, durma kararı niteliğinde olup itiraza tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi uyarınca, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 30/11/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.