Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3596 Esas 2022/4710 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, bayilik sözleşmesinden kaynaklanan intifa bedelinin iadesi için dava açmış ancak mahkeme, zamanaşımı nedeniyle reddetmiştir. Davacı vekili, kararı istinaf ederek yeniden görülmek üzere dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesini talep etmiştir. İstinaf mahkemesi talebi kabul etmiş, ancak davalı vekili bu karara temyiz başvurusunda bulunmuştur. Ancak HMK'ya göre bu tür kararlar hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağından davalı vekilinin başvurusu reddedilmiştir. Sonuç olarak, dosya ilk derece mahkemesine gönderilmiştir.
HMK 353/1-a-4 maddesi: İstinaf yolu başvurusunda istisna kararlar hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağı hükümdür.
HMK 362/1-g maddesi: HMK 353. maddenin birinci fıkrasının a bendi kapsamında verilen kararlar hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağı düzenlenmiştir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 46. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 26. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27.05.2019 tarih ve 2019/22 E- 2019/160 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 46. Hukuk Dairesi'nce verilen 23.12.2021 tarih ve 2020/1793 E- 2021/2585 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, bayilik sözleşmesinden kaynaklanan intifa bedelinin iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın zamanaşımından dolayı reddine karar verildiği, bu karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine istinaf mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusu kabul edilerek ilk derece mahkemesince deliller toplanarak esas yönünden karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle HMK.’nın 353/1-a-4 maddesi uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesinin red kararına karşı istinaf başvurusu yapılmış ve davacı vekilinin istinaf başvurusu kabul edilerek ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, HMK 353/1-a-4. maddesi uyarınca davanın yeniden görülmesi için dosyanın kararı veren mahkemeye gönderilmesine karar verilmiştir.
HMK. 362/1-g maddesinde; HMK 353. maddenin birinci fıkrasının a bendi kapsamında verilen kararlar hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağı düzenlenmiştir.
Bu nedenle bölge adliye mahkemesinin ilk derece mahkemesinin kararına karşı yapılan istinaf başvurusu hakkında verdiği kararın temyizi mümkün olmadığından temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklananan nedenlerle Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı temyiz yoluna başvurulamayacağından davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 13/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.