Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7755 Esas 2022/4774 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı şirketin yurt dışında yatırılan paraların geri çekilebileceği ve yüksek faiz verileceği garantisi ile müvekkiline para verdiğini ancak geri alamadığını iddia ederek, taraflar arasında ortaklık ilişkisi olmadığının tespit edilmesi ve ödenen paranın geri alınması için dava açmıştır. Mahkeme, davacının iddiasının 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında olduğunu belirterek, davalı şirkete yönelik dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiştir. Temyiz edilmiş olan kararın incelenmesi sonucunda, zamanaşımı ve hak düşürücü süre itirazının sonuca etkisi olmadığı gerekçesiyle, tarafların temyiz talepleri reddedilerek kararın onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi
- 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. madde.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 01.07.2020 tarih ve 2020/242 E. - 2020/311 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından duruşmalı, davalı şirket vekilince duruşmasız olarak istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 13.06.2022 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı ...Ş. vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davanın 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle davalı şirkete yönelik dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına, davalı ... hakkındaki 18/09/2017 tarihli kararın kesinleştiği gerekçesiyle bu davalı yönünden yeniden bir karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı ...Ş. vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve 7194 sayılı Yasa'nın 41.maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. maddesi gereğince dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair karar vermekle yetinilmesi gerekirken davalı tarafın ileri sürdüğü zamanaşımı def’inin ve hak düşürücü süre itirazının incelenmesinin sonuca etkili olmamasına göre, davacı vekilinin ve davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin ve davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle kararın ONANMASINA, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin taraflardan alınarak yek diğerine verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacı ve davalı şirketten ayrı ayrı alınmasına, 13/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.