Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8074 Esas 2022/4786 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı şirkete yatırılan paraların geri alınamadığını iddia ederek taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisinin olmadığının tespit edilmesini ve ödenen paranın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ancak dava 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında karara bağlanamayacağı gerekçesiyle reddedilmiştir. Tarafların temyiz itirazları mahkeme tarafından reddedilmiş ve karar onanmıştır. Temyiz ilam harcı 26,30 TL olarak belirlenmiştir.
7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi, Tüketici Mahkemelerinin, tüketici işlemleri ile ilgili tüm davaların maddi değeri ne olursa olsun görevli ve yetkili olduğunu belirtmektedir.
3332 sayılı Kanun'a eklenen geçici 4. madde ise, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce açılmış olan davalarda, tüketici olarak değerlendirilemeyecek tarafların tüketici hakem heyeti ile tüketici mahkemesine başvuru yapma hakkına sahip olmadığını belirtmektedir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 29.06.2020 tarih ve 2020/258 E. - 2020/239 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından duruşmalı, davalı vekilince duruşmasız olarak istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 13.06.2022 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ...ile davalılar Bera Holding A.Ş. Vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davanın 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve 7194 sayılı Yasa'nın 41.maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4.maddesi gereğince dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair karar vermekle yetinilmesi gerekirken davalı tarafın ileri sürdüğü zamanaşımı def’inin ve hak düşürücü süre itirazının incelenmesinin sonuca etkili olmamasına göre, davacı vekilinin ve davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle kararın onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin ve davalı şirket vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle kararın ONANMASINA, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin taraflardan ayrı ayrı alınarak yekdiğerine verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden taraflardan ayrı ayrı alınmasına, 13/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.