Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/427 Esas 2022/4897 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacılar, miras bırakanı ait borç nedeniyle icra takibi başlatıldığını ve mirası reddettiklerini belirterek, borçlu olmadıklarının tespitine ve davalının %20 icra inkar tazminatı ödemesine karar verilmesini talep etmişti. İlk derece Mahkemesi, mirası reddeden mirasçıların borçtan sorumlu olamayacağı gerekçesiyle davacıların borçlu olmadığının tespitine karar vermiş, ancak kötü niyetli icra takibi iddiasını reddetmişti. Davalı vekili karara istinaf etmiş, istinaf mahkemesi ise davacıların mirası reddettiklerine dair delil sunulmadığı için davanın açılmasına davalının sebebiyet veremediğini belirterek davayı kabul etmişti. Davacılar vekili temyiz etmişti. Bölge Adliye Mahkemesi ise uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığını tespit ederek temyiz istemini reddetmiştir. Kararda, HMK'nın 355 ve vd. maddeleri açıklanmış, 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin olmadığı belirtilmiştir. Karar oybirliğiyle onanmıştır.
HMK'nın 355 ve vd. maddeleri: İstişare, genel kurul ve temyiz ilamlarının niteliği ve içeriği hakkında düzenlemeleri içerir.
HMK'nın 369/1. ve 371. maddeleri: Temyizde denetleme yetkisinin sınırlandırılması ve temyiz kurallarının uygulanması konusunda düzenlemeleri içerir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Isparta 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 17.05.2019 tarih ve 2018/292 E- 2019/337 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan kabulüne dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 21.10.2020 tarih ve 2019/1931 E- 2020/1273 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin miras bırakanı ...'a ait borç nedeni ile 30/05/2018 tarihinde icra takibi başlatıldığını, müvekkillerinin Bakırköy 3. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2018/413 esas ve 2018/382 karar sayılı dosyası ile 26/02/2018 tarihinde mirasın reddinin tespiti yönünde karar aldıklarını, dava konusu icra takibine dayalı borç nedeni ile borçlu olmadıklarının tespitine, takibinde haksız ve kötü niyetli olan davalının %20 oranında icra inkar tazminatı ödemesine karar verilmesini talep etmiştir .
Davalı vekili, haksız ve mesnetsiz davanın reddi gerektiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, asıl borçlunun vefat ettiği, mirasçıları olan davacıların yasal süresi içinde mirası reddettikleri, bu haliyle mirasbırakana ait borç ve yükümlülüklerden sorumlu tutulamayacağı gerekçesiyle takip konusu dosyadan davacıların borçlu olmadığının tespitine, davalı tarafın icra takibini başlatırken mirasın reddedildiğini bilebilecek durumda olmadığı ve bu yönde bir ihbarda bulunmadığından davalının kötü niyetle icra takibine giriştiği ispatlanamadığından aleyhe istenen tazminat talebinin reddine karar verilmiş, kararı davalı vekili istinaf etmiştir.
İstinaf mahkemesince, takipten önce davacıların ...'ın mirasını reddettiklerini bildiğine dair dosyaya bir evrak sunulmadığı, dava dilekçesinde ve aşamalardaki beyanlarda da bu hususa ilişkin herhangi bir iddia ve beyanda bulunmadığından davanın açılmasına davalının sebebiyet verdiği söylenemeyeceğinden yargılama giderleri ve vekalet ücretinden sorumlu tutulmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının bu yönden kaldırılması gerektiğinden, davalının bu yöndeki istinaf talebinin yerinde olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kabulü ile, davacıların Isparta 2. İcra Müdürlüğü'nün 2018/7014 esas sayılı dosyası nedeniyle davalıya borçlu olmadıklarının tespitine, kötüniyet tazminat taleplerinin yasal şartları oluşmadığından reddine karar verilmiş, kararı davacılar vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 15/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.