Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2913 Esas 2022/4917 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı bankanın takibe koyduğu bonodaki avalist imzanın müvekkiline ait olmadığını ve bono nedeniyle borçlu olmadığını iddia ederek dava açmıştır. Mahkeme, Adli Tıp Kurumu raporu ile keşideci imzasının davacıya ait olmadığı tespit edildiği gerekçesiyle davayı kabul etmiş ve davalı bankayı tazminata mahkum etmemiştir. Davalı vekili temyiz etmişse de, temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: Hukuk Muhakemeleri Kanunu (6100), Ticari İşletme Hakkında Kanun (6102).

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Malatya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 10.03.2020 tarih ve 2019/8 E. - 2020/119 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı bankanın takibe koyduğu bonodaki avalist imzanın müvekkiline ait olmadığını, bono nedeniyle borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın zamanaşımına uğradığını, kredinin tahsili için bononun verildiğini, imzanın davacıya ait olup olmadığını bilebilecek durumda olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya ve dosya kapsamına göre; dava ve takip konusu senetteki keşideci imzasının davacıya ait olmadığının Adli Tıp Kurumu'nun raporu ile tespit edildiği, alınan rapor ile soruşturma aşamasında alınan raporun birbiri ile uyumlu olduğu, davacının davasını ispat ettiği, davacı lehine şartlar oluşmadığından davalının kötüniyeti kanıtlanamadığından tazminata hükmedilmesine yer olmadığına gerekçesiyle davanın kabulüne, davacının Malatya 8. İcra Müdürlüğünün 2014/10380 Esas sayılı takibine konu 500.000,00 TL bedelli 28/01/2013 tanzim tarihli 25/01/2014 vade tarihli bonodan kaynaklı olarak tüm ferileri ile birlikte davalıya borçlu olmadığının tespitine, davacı lehine şartlar oluşmadığından tazminata hükmedilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 25.616,25 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 15/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.