Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2022/12749 Esas 2022/13113 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir kişinin kenevir ekmekle suçlandığı bir davada hüküm verdi. Genç Asliye Ceza Mahkemesi'nin görevsizlik kararının ardından yapılan yargılama sürecinde uygun işlemler yapıldığı ve sanığın suçunu işlediği sabit görüldü. Ancak, sanığın adalet kanununun 23. maddesi uyarınca adli para cezasına hükmedilemeyeceği, ayrıca bozma sonrası kararla sanığın haklarının ihlal edildiği belirtildi. Bu nedenle, kararın düzeltilerek onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri 2313 sayılı Kanun'un 23. maddesi, TCK'nın 62. maddesi, CMUK'un 321. maddesi, CMUK'un 322. maddesi, ve TCK'nın 52/2 ve 52/4. maddeleridir.

Mahkeme : BİNGÖL 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kenevir ekme
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Genç Asliye Ceza Mahkemesi'nin 25/06/2020 tarih, 2020/74 esas ve 2020/97 karar sayılı görevsizlik kararının okunması suretiyle sanığın savunmasının alındığı görülmekle tebliğnamede yer alan (1) nolu bozma nedenine iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-) 2313 sayılı Kanun'un 23. maddesinin 5. fıkrasının 1. cümlesine 15/08/2017 tarihli ve 694 sayılı KHK’nın 10. maddesiyle, “on iki yıla kadar hapis” ibaresinden sonra gelmek üzere “ve beşyüz günden onbin güne kadar adlî para” ibaresi eklenmiş ve bu hüküm 01/02/2018 tarihli ve 7078 sayılı Kanun'un 10. maddesiyle aynen kabul edilerek kanunlaşmış olduğundan, suç tarihi itibariyle sanık hakkında adli para cezasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-) (1) nolu bozma nedeni ile birlikte bozmadan önce Genç Asliye Ceza Mahkemesi'nin 25/06/2020 tarih, 2020/74 esas ve 2020/97 kararı ile sanığın 2313 sayılı Kanun'un 23. maddesinin 5. fıkrası uyarınca 2 yıl hapis cezası ile mahkûmiyetine karar verildiği ve bu karar aleyhe temyiz edilmediğinden kazanılmış hak oluşturduğu gözetilmeden bozma sonrası verilen mahkûmiyet hükmünde aynı Kanun'un 23. maddesinin 5. fıkrasının 1. cümlesi ile TCK. m.62. uyarınca sanığın 3 yıl 9 ay hapis ve 8320 TL adli para cezası ile mahkûmiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu durumların yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun'un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan;
1-) Hükmün (1) nolu bendinin ilk paragrafında yer alan “ ... ve 500 gün karşılığı adli para cezası” ibaresi ile ikinci paragrafında yer alan “..... ve 416 gün karşılığı adli para
cezası” ibaresi ile üçüncü ve dördüncü paragraflarında yer alan “TCK'nın 52/2. maddesi uyarınca sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak belirlenen tam gün sayısının günlüğü takdiren 20,00-TL den olmak üzere çarpılması suretiyle (20x416=8.320,00) sanığın 8.320,00-TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA,
Sanığa verilen adli para cezasının miktarı, paranın alım gücü, sanığın kişiliği ve sosyo-ekonomik durumu nazara alınarak TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca takdiren 12 eşit taksit halinde birer ay arayla tahsiline, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin sanığa İHTARINA, (İHTARAT YAPILAMADI)” ibareleri ile beşinci paragrafında yer alan “... VE 8.320,00-TL ADLİ PARA CEZASI” ibarelerinin hükümden tümüyle çıkarılması,
2-) Hükmün (1) nolu bendinin beşinci paragrafında yer alan “......cezalandırılmasına” ibaresinden sonra gelmek üzere “Kazanılmış hakkı nedeniyle sanığın sonuç cezasının 1412 sayılı CMUK’un 326. maddesinin 4. fıkrası gereğince 2 yıl hapis cezası olarak belirlenmesine” cümlesinin eklenmesi,
Suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.12.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.