Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/8050 Esas 2022/8695 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi tarafından verilen karara göre, sanık eşi öldürmeye kasten teşebbüs ettiği için cezalandırıldı. İstanbul 20. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından 9 yıl 4 ay 15 gün hapis cezasına çarptırılan sanığın temyiz başvurusu ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesi tarafından reddedildi. Sanık müdafii ve katılan Hizmetler Bakanlığı vekili tarafından yapılan temyiz başvuruları da reddedildi. Kararda belirtilen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 82/1-d maddesi (teşebbüs suçu),
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 35. maddesi (haksız tahrik indirimi),
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi (haksız tahrik),
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62. maddesi (haksız tahrik indirimi),
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi (suç işleme amacının belirlenmesi).

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜMLER :1)İstanbul 20. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/12/2017 tarih ve 2017/327 Esas – 2017/347 Karar sayılı;
Sanık ...’in eşi ...’i kasten öldürmeye teşebbüs suçundan;
5237 sayılı TCK’nin 82/1-d, 35, 29, 62 ve 58. maddeleri uyarınca 9 yıl 4 ay 15 gün hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı,
2) İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 05/03/2018 tarih ve 2018/144 Esas - 2018/204 Karar sayılı; “İstinaf başvurusunun esastan reddine” dair kararı.
TEMYİZ EDENLER : Sanık ... müdafii, katılan ... Hizmetler Bakanlığı vekili

TÜRK MİLLETİ ADINA

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 05/03/2018 tarih ve 2018/144 Esas - 2018/204 sayılı kararının sanık ... müdafii ile katılan ... Hizmetler Bakanlığı vekili tarafından 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinde belirtilen süre içinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında ilk derece mahkemesince hükmedilen hapis cezasının 5 yılın üzerinde olması nedeniyle, bölge adliye mahkemesi kararının CMK’nin 286/2-a maddesi gereğince temyize tabi olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin dosya üzerinden verdiği 05/03/2018 tarih ve 2018/144 Esas - 2018/204 Karar sayılı “İstinaf başvurusunun esastan reddine” dair hükmünün tüm dosya kapsamına göre hukuka uygun olduğu anlaşıldığından; sanık müdafiinin; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, sübuta, atfı cürme, sanığın atılı suçu işlediğine dair yeterli delil ve kuvvetli şüphe bulguları bulunmadığına, sanığın beyanlarının mağdurenin beyanları ile örtüşmekte olup, olay günü olay yerinde bulunmadığına, şüpheden sanık yararlanır ilkesine aykırı davranıldığına, katılan ... Hizmetler Bakanlığı vekilinin; kusurun yoğunluğu, suçun işleniş biçimi ve meydana gelen zararın ağırlığı göz önüne alınarak temel cezanın üst sınırdan belirlenmesi gerekirken alt sınırdan ceza verilmesi sebebiyle sanığa eksik ceza verildiğine, sanık hakkında TCK’nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik ve TCK’nin 62. maddesi uyarınca haksız tahrik indiriminin uygulanmasının doğru olmadığına, kararın usul ve esas yönünden hukuka aykırı bulunduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle, 5271 sayılı CMK’nin 302/1. maddesi gereğince tebliğnamedeki düşünce gibi TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA,
Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun'un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 304/1. maddesi gereğince "İstanbul 20. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere" Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08/11/2022 gününde oy birliği ile karar verildi.