Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2859 Esas 2022/5027 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı şirketin tasfiyesi sırasında stok malların davalılara teslim edilmediğini ve bedelinin ödenmediğini iddia ederek, 37.542.968.000 TL'nin davalılardan tahsil edilmesini talep ettiği davada, mahkeme bozma ilamına uyarak davalıların müvekkilinin sorumluluğunun olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verdi. Temyiz başvurusu reddedildi, karar onandı.
Kanun Maddeleri: TTK (Türk Ticaret Kanunu)

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Boyabat Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 10.10.2019 tarih ve 2013/708 E. - 2019/703 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin tasfiyesine karar verildiğini, tasfiye sırasında 2000 yılında stok mal göründüğünü, davalılara yapılan çağrıya rağmen malların teslim edilmediğini, bedelinin ödenmediğini ileri sürerek, 37.542.968.000 TL’nin davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, yetkili olmayan kişi tarafından verilen vekaletname ile dava açılmadığını, beyannamelerin geçerli olmadığını, müvekkillerinin 19.10.1999 tarihinde şirketi devir aldıklarını, aynı günlü tutanakta neyin ne kadar devir alındığının belli olduğunu, müvekkillerinin sorumluluğunun bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre; davalı ortak grubu davacıya ait akaryakıt istasyonunu 19/10/1999 tarihinde devraldığı, 19/10/1999 tarihli tutanakta imzası bulunanlardan davalı ... 25/03/2015 tarihli celsesinde "tutanakta yazan benzin ve motorin dışında herhangi bir şeyin teslim edilmediğini, yağlar ve sabunların depo içinde bulunduğunu ancak teslim edilmediğini" beyan ettiği, tanık ... ise 01/02/2018 tarihli celsesinde "benzin, motorin ve ayrıca yağların davalılara teslim edildiğini" beyan ettiği, 1999-2000-2001 yıllarının kaydi envanterine göre stok mevcuduna ilişkin yapılan tespite göre 19/10/1999 sonrasında bir emtia alışı mali belgelerde bulunmadığı, 1999-2000-2001 yıllarında gerçekleşen giderler ise bilirkişi raporuna göre 3.759.140,00 TL olduğu, tasfiye kararı öncesi piyasa rayicine göre yapılan değerlendirmede akaryakıt dışındaki emtianın değeri 5.614.050,00 TL olduğu, 01/08/2002 tarihli satış sözleşmesine göre bu emtiadan kullanılabilir olanı şirket ortaklarından ...'ya 3.750.000,00 TL üzerinden beş taksitte satılmış olup bu tutarın ödenip ödenmediği noktasında ispat yükü davacı tarafta olup ispat yükünün yerine getirilmediği, davacı akaryakıt satış ürünlerinden elde edilen hasılata dair talepte bulunmadığı, 2000 yılı bilançosunda stok mala ilişkin talepte bulunduğunun anlaşıldığı, TTK gereği envanterin üç yılda bir fiziki sayımın yapılması zorunlu olduğu, Mahkememizin 1999/222 esas sayılı dosyasında tespit tarihine göre stok malların değerinin belirlendiği, emtianın kullanılabilir olan kısmı da ortaklardan ...'ya satılmış olup satış tarihi tespit tarihinden sonra olduğu, satış bedelinin ödenip ödenmediği noktasında davacı tarafça ispat yükü yerine getirilemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 20/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.