Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3993 Esas 2022/4998 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, satım sözleşmesinden kaynaklı 16.600 EURO’nun tahsili istendi. Mahkeme ödemenin yapılması yönünde karar verdi. Ancak davalı vekili karara itiraz ederek istinaf başvurusunda bulundu. Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi, davalı vekilinin istinaf isteminin reddedildiğine karar verdi. Bunun üzerine davalı vekili temyiz isteminde bulundu ancak miktarı yüzünden temyiz olamayacağı gerekçesiyle istemi reddedildi. HMK’nın 346/2. ve 372. maddeleri uyarınca dava dosyası İlk Derece Mahkemesine gönderilmek üzere işlem yapılacak ve temyiz harcı davalıya iade edilecek.
6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmektedir.

MAHKEMESİ :BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09.07.2020 tarih ve 2019/131 E- 2020/350 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 14.02.2022 tarih ve 2020/1550 E- 2022/244 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, satım sözleşmesinden kaynaklı 16.600 EURO’nun (dava tarihindeki değeri 103.818,00 TL) tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 14/02/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davalı vekili tarafından kabul edilen miktar yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 20/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.