Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3965 Esas 2022/4993 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, icra takibine konu 52.992 TL çek borcunun davacı tarafından ödenmediği ve bu nedenle davacının borçlu olmadığının tespiti istenmiştir. Dava ilk derece mahkemesince kabul edilmiş, ancak davalı vekilinin istinaf talebi üzerine istinaf mahkemesince bozulmuş ve davanın kabulü ile davacının borçlu olmadığının tespiti kararı verilmiştir. Ancak, davalı vekili tarafından yapılan temyiz başvurusunun miktar yönünden reddedilmesi gerektiği kararına varılmıştır. Bu karar, miktar veya değeri 40.000 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen Bölge Adliye Mahkemesi kararlarına karşı temyiz kanunu yoluna başvurulamayacağı hükmüne dayanmaktadır. Bu miktarın 107.090 TL olduğu belirtilmiştir. HMK'nın 346/2. maddesi uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi veya Yargıtay tarafından karar verilebileceği ifade edilmiştir. HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılması gerektiği belirtilen kararda, ödenen temyiz harcının istenmesi halinde davalıya iade edileceği de yer almaktadır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11.HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce davanın kabulüne ilişkin verilen 14.02.2018 tarih ve 2015/598 E- 2018/96 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın reddine dair kararın davacı vekilinin temyizi üzerine Dairece bozulması ve Bölge Adliye Mahkemesince bozma ilamına uyularak davanın kabulüne ilişkin Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 01.03.2022 tarih ve 2022/108 E- 2022/370 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, icra takibine konu 52.992,00 TL bedelli çek nedeniyle borçlu olunmadığının tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, davalı vekilinin istinaf talebi üzerine istinaf mahkemesince bozmaya uyulup yeniden hüküm kurularak davanın kabulü ile davacının çek ve icra takibinden dolayı davalıya borçlu bulunmadığının tespitine karar verilmiştir.6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 02/03/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davalı vekili tarafından kabul edilen miktar yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 20/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.