Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/8428 Esas 2022/5041 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstinaf başvurusu sonrası Bölge Adliye Mahkemesi'nin verdiği kararda, dosyaya göre davalı şirketin yurt dışında para toplayarak müşterilere yüksek faiz oranı vaat ettiği, davacının da şirkete para verdiği ancak geri alamadığı iddiaları yer alıyor. İlk derece mahkemesi davayı reddederken, Bölge Adliye Mahkemesi geçici 4. madde kapsamında kararın kaldırılmasına ve yeniden hüküm verilmesine karar verdi. Ancak davalı vekili temyiz edince, yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesi kararı uygun bulundu ve davalı vekilinin temyiz istemi reddedildi. Son olarak HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyası İlk Derece Mahkemesi'ne gönderilecek. Kanun maddeleri ise şöyle: 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesi, 3332 sayılı Yasa'nın geçici 4. maddesi, HMK'nın 355 vd., 369/1., 371., 370/1., 372. maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 10.07.2020 tarih ve 2019/91 E- 2020/433 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 28.06.2021 tarih ve 2020/2548 E- 2021/1534 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği vaadi ile para topladığını, müvekkilinin de davalı şirkete para verdiğini ancak verilen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadğının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince davacının davalı şirkete para verdiğine dair kanıt olmadığı gerekçesiyle davanın redine karar verilmiştir.
Kararı,davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkmesince taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, yeniden hüküm kurulmasına, açılan dava ile illgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 20/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.