Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/4007 Esas 2022/4999 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Hopa Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda alacağın tahsili için başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istenmiştir. Mahkeme, kısmen kabul ettiği davada 270.507,15 TL alacak üzerinden itirazın iptaline karar vermiştir. Ancak davacı vekili, 43.960,86 TL'lik reddedilen alacak miktarı yönünden temyiz isteminde bulunmuştur. Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi, esastan reddine karar vermiştir. Ancak temyiz kesinlik sınırı, mahkeme bölgesinin miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verdiği kararlarda uygulanan sınırı aşmadığı için temyiz istemi kabul edilememiştir. Kanunen, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi veya Yargıtay tarafından bir karar verilmesi gerekmektedir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 346/2. maddesi uyarınca, bu kararın bir örneği Bölge Adliye Mahkemesine gönderilerek, işlem yapılması ve dava dosyasına İlk Derece Mahkemesine gönderilmesi karara bağlanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a maddesi: Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır.
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 346/2. maddesi: Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi veya Yargıtay tarafından bir karar verilmesi gerekmektedir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 4. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Hopa Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 02.06.2021 tarih ve 2018/101 E. - 2021/147 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi'nce verilen 17.05.2022 tarih ve 2021/2111 E. - 2022/806 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için toplam 314.468,01 TL üzerinden başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile toplam 270.507,15 TL alacak üzerinden itirazın iptaline karar verilmiştir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 17/05/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davacı vekili tarafından reddedilen miktar olan 43.960,86 TL yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 20/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.