Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/978 Esas 2022/5299 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalının bonoda tahrifat yaparak borcunu artırdığını ve icra takibine devam ettiğini ileri sürerek borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etti. Davalı ise taraflar arasındaki anlaşmanın borcun 160,000 TL olduğunu savunarak davanın reddini ve %20 tazminat talep etti. Mahkeme, bononun gerçekte 60,000 TL olduğunu tespit ederek davacının borçlu olmadığını ve tazminata gerek olmadığını kararlaştırdı. Temyiz başvurusu reddedildi. Kararda geçen kanun maddeleri belirtilmemiştir.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Lüleburgaz 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 04.12.2020 tarih ve 2020/167 E. - 2020/416 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının davacı hakkında icra takibine konu ettiği bononun bedel hanesinde tahrifat yaparak 60.000,00 TL olan miktarı 160.000,00 TL yaptığını, bu nedenle davacının İcra Hukuk Mahkemesine şikayette bulunduğunu, tarafların bir araya gelerek dava dışı ...'ın da borçlarını birleştirerek borç yenilemesi ve karşılıklı olarak icra takibi ile icra hukuk mahkemesi dosyalarından feragat edilmesine yönelik 28/01/2014 tarihli anlaşma düzenlendiğini, anlaşmanın yürürlükte olmasına rağmen davalının icra takibinden feragat etmeyerek takibe devam ettiğini ileri sürerek tahrif edilen bonoya dayalı takip nedeniyle borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının tecdit iddiasının doğru olmadığını, taraflar arasındaki anlaşmanın davacının borcunun 160.000,00 TL olduğunu ikrarı ile bu borcun ne şekilde ödeneceğin dair anlaşma olduğunu, davacının tüm uyarılara rağmen herhangi bir ödeme yapmadığını, söz konusu anlaşma uyarınca davalıya devredilen bir taşınır ya da taşınmaz bulunmadığını savunarak davanın reddi ile %20 tazminata karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya ve tüm dosya kapsamına göre; borcun dayanağının bir kambiyo senedi olduğu, takip dayanağı 160.000,00 TL bedelli bononun gerçekte 60.000,00 TL bedelli iken davalı tarafından 160.000,00 TL'lik senet haline getirildiği hem grafoloji raporundan hem de davalının bu bu tahrifatı davacının isteğiyle yaptığını ifade eden açıklamasından anlaşıldığı bu nedenle tahrifat öncesi şekline göre davacı
bakımından 60.000,00 TL bedelli senet olduğu, hesap bilirkişi tarafından işlemiş faizin taleple bağlı kalınarak %9 yasal faiz olarak hesaplanarak 60.000,00 TL'nin 20/08/2013 tarihinden 16/12/2013 tarihine kadar işlemiş faizinin 1.740,00 TL olarak hesap edildiği, davalı tarafından icra takibinde talep edilen ihtiyati haciz masrafı ve vekalet ücreti bakımından ise Lüleburgaz 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2013/343 Değişik İş sayılı dosyasında ihtiyati haciz isteyen ... tarafından yapılan yargılama giderinin 68,05 TL, vekalet ücretinin ise 245,00 TL olduğu tespitleri yapılarak davanın kısmen kabul kısmen reddiyle Lüleburgaz 2. İcra Müdürlüğü'nün 2013/15201 Esas sayılı takip dosyasında davacının davalıya 103.045,34 TL'lik kısımdan dolayı borçlu olmadığının tespitine ve 62.053,05 TL miktara yönelik menfi tespit talebiyle koşullar oluşmadığından tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 5.279,28 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 27/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.