Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/4334 Esas 2022/5320 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 5. Tüketici Mahkemesi'nde görülen bir davada, tren kazasında uğranılan zararın tazmini ve güç ve efor kaybına ilişkin ek tazminat talebi üzerine verilen karar davalılar tarafından istinaf edildi. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi, istinaf isteminin esastan reddedilmesi/kabul edilmesine karar verdi. Davacı ve davalıların temyiz istemleri, asıl dava ve birleşen her davada kesinlik sınırı altında kaldığı için ayrı ayrı reddedildi. Kararın dayanağı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 366. ve 346/2. maddeleridir.
366. madde, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiğini belirtirken, 346/2. madde, temyiz edilecek meblağın temyiz kesinlik sınırı altında kalması durumunda kesin olan kararların temyiz edilemeyeceğine işaret etmektedir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 5. Tüketici Mahkemesi’nce verilen 12.11.2019 tarih ve 2018/206 E- 2019/528 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 14.04.2022 tarih ve 2020/1172 E- 2022/506 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi asıl ve birleşen davada davacı vekili tarafından duruşmalı, asıl davada davalı vekilince duruşmasız olarak istenilmekle 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle
dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Asıl dava tren kazasında uğranılan ıslah ile artırılan 91.338, 30 TL zararın tazmini, birleşen dava, aynı kaza sebebiyle oluşan 49.450,10 TL güç ve efor kaybına ilişkin ek tazminat istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 14.04.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, Bölge Adliye Mahkemesince asıl davanın kısmen kabulü ile 33.633,62 TL tazminatın davalı ... İşletmesi Genel Müdürlüğü’nden alınarak davacıya verilmesine, diğer davalı .... aleyhine açılan davanın reddine, birleşen davanın reddine karar verildiği, asıl ve birleşen dava davacısı açısından asıl davada TCDD İşletmesi Genel Müdürlüğü açısından reddedilen miktarın 57.704,68 TL, diğer davalı .... açısından ise 91.338, 30 TL, birleşen dava açısından ise 49.450,10 TL olduğu, asıl dava davalısı TCDD İşletmesi Genel Müdürlüğü aleyhine asıl davada hükmedilen miktarın ise 33.633,62 TL olduğu, birleşen her davanın bağımsızlığını koruduğu da dikkate alındığında asıl ve birleşen dava davacısı açısından asıl ve birleşen davada reddedilen miktarlar ile asıl dava davalısı açısından asıl davada aleyhine hükmedilen miktarın temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, asıl ve birleşen dava dava davacısı vekili ile asıl dava davalısı TCDD İşletmesi Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz isteminin ayrı ayrı reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, asıl ve birleşen dava davacısı vekili ile asıl dava davalısı TCDD İşletmesi Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz isteminin ayrı ayrı miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 04/07/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.