Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/4436 Esas 2022/5315 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davanın konusu, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptal istemiyle ilgilidir. Mahkeme, itirazın kısmen kabul edilerek belirli bir tutardaki alacak üzerinden iptaline karar vermiştir. Ancak, miktarı belirli bir sınırı aşmadığı için kararın temyiz edilemeyeceği hükme bağlanmıştır. Davacı vekilinin temyiz istemi, belirli bir miktarın altında kaldığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Kararda, temyiz kanun yoluna başvurulamayacak kararlar başlığı altında yer alan 362/1-a maddesine atıfta bulunulmuş ve kanun maddeleri detaylı bir şekilde açıklanmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Havza Asliye Hukuk Mahkemesi Mahkemesi’nce verilen 16.06.2021 tarih ve 2019/89 E.- 2021/127 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin ayrı ayrı esastan reddine dair Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi'nce verilen 08.03.2022 tarih ve 2021/1772 E.- 2022/367 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için toplam 500.774,77 TL nakdi alacak, 70.400,00 TL gayrinakdi alacağın depo talebi üzerinden başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkindir.Mahkemece davanın kısmen kabulü ile toplam 497.325,82 TL alacak üzerinden itirazın iptaline,70.400,00 TL gayrinakdi alacaktan kefilin sorumlu olmadığına karar verilmiştir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 08/03/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davacı vekili tarafından reddedilen miktar olan 3.448,95 TL nakdi alacak ve gayri nakdi alacak yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 04/07/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.