Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2514 Esas 2022/5438 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi, bir dava nedeniyle verilmiş olan kararın temyiz edilmesi üzerine, davacı ve davalıların temyiz taleplerini reddetti. 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına karar verildi. Bu karar, davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edildi ancak tüm temyiz itirazları işbu kararın doğruluğunu teyit ettiği için reddedildi. Kararda, HMK’nın 373/3. maddesi uyarınca yapılan bozma kararının gereği yerine getirildi ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığına karar verildi. Son olarak, HMK’nın 370/1. maddesi uyarınca kararın onanması ve dava dosyasının ilk derece mahkemesine gönderilmesi, bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının davacı ve davalıdan ayrı ayrı alınması kararlaştırıldı.
HMK’nın 373/3. maddesi, davanın yeniden görülmesi veya kesinleşmiş kararın değiştirilmesi için kesinleşmiş kararın usule uygun olmayan bir şekilde verilmiş olması ya da verilen karar hükme bağlanan olay ve deliller ile ilgili bulgularda açık bir hatanın bulunması halinde yapılan bozma kararına atıfta bulunur.
7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesi, hukuk yargılamasına ilişkin usul ve esasları kapsar. Bu maddeye göre, mahkemece yargılama yapılırken tarafların anlaşmaları, davacının talebi veya gecikme halinde hakim tarafından resen HMK’ya göre hareket edilerek davanın çözümüne karar verilir.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce bozmaya uyularak davanın kabulüne dair verilen 21.12.2020 tarih ve 2020/518 E. - 2020/1380 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili ve davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce, dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak dava hakkında 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince HMK'nın 373/3. maddesi uyarınca uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekili ve davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekili ve davalı şirket vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacı ve davalı şirketten ayrı ayrı alınmasına, 05/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.