Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/354 Esas 2022/5409 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında para toplayarak yüksek faiz vaadi ile müvekkilinin de para verdiğini ancak geri alınamadığını belirterek, müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir. Davalılar davanın reddini talep etmişlerdir. Bölge Adliye Mahkemesi, davada karar verilmesine yer olmadığına karar vererek, istinaf başvurusunu kabul etmiştir. Karar, davacı tarafından temyiz edilmiş ancak temyiz istemleri reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 369. maddesi gereği, miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken davalar dışında duruşma yapılmaz.
- 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. madde kapsamında olan davalarda, mahkemeler dava açılmasına karar veremezler ve açılmış olan davalarda karar verilmesine yer olmadığına karar verilir.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 04.05.2018 tarih ve 2018/131 E. - 2018/350 K. sayılı kararın davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 13.09.2021 tarih ve 2021/1057 E. - 2021/1003 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanunun’un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği vaadi ile para topladığını, müvekkilinin de davalı şirkete para verdiğini ancak verilen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddini talep etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle davalı şirket vekilinin istinaf başvurusunun yasa nedeniyle kabulüne, Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 04/05/2018 tarih ve 2018/131 Esas 2018/350 Karar sayılı kararının davalı şirket yönünden kaldırılmasına, davalı şirket hakkında açılan davada karar verilnmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince HMK'nın 373/3. maddesi uyarınca uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 05/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.