Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3199 Esas 2022/5489 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı bir kurum ile bir banka arasında imzalanan maaş ödeme protokolüne aykırı davranılması nedeniyle banka mahkemeye başvurarak 48.728,01 TL alacağının faiziyle birlikte tahsilini talep etti. Mahkemece belirlenen kâr kaybı ve cezai şart alacakları doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verildi. Davalı vekili tarafından yapılan temyiz itirazları reddedildi ve hüküm ONAYLANDI.
Kanun Maddeleri:
- Borçlar Kanunu Madde 138
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu Madde 440-441

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Çerkezköy 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 27.10.2020 tarih ve 2019/548 E. - 2020/1716 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili banka ile davalı arasında 15.08.2004-15.08.2009 tarihlerini kapsayan 5 yıl süreli maaş ödeme protokolü imzalandığını, söz konusu protokol ile davalı kurumun personelinin maaş, ikramiye gibi her türlü alacaklarının müvekkili banka aracılığı ile ödenmesinin öngörüldüğünü, ancak 2008 Mayıs ayı itibariyle maaş ödemelerinin müvekkili banka kanalı ile yapılmaması üzerine 04.06.2008 tarihinde noter aracılığı ile protokolün hükümlerine aykırı olan bu durumun düzeltilmemesi halinde protokolün 20. maddesine istinaden bir önceki ayın aylık toplam maaş ödemesi olan 39.627,00 TL üzerinden hesaplanan %20 cezai şart olarak 7.925,00 TL ve protokolün feshinden dolayı 16 aylık gelir kaybı olarak hesaplanan 40.802,60 TL olmak üzere toplam 48.728,01 TL'nin davalı kurumdan talep edileceğinin ihtar edildiğini, söz konusu ihtarnameye rağmen hesapların müvekkili bankaya aktarılmadığını, alacağın da ödenmediğini ileri sürerek fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile 48.728,01 TL alacağın 04.06.2008'den itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamanın sonucunda, dosyaya sunulan bilirkişi heyeti ek raporunda, davacı tarafından kâr kaybı detayı ile ilgili olarak dosyaya, dava dilekçesi ekindeki tablonun dışında bir delil sunulmadığı, protokolün süresinden önce feshi ile, davacının 15.05.2008-15.08.2009 döneminde 16 aylık bir gelir kaybı bulunduğu ve 16 aylık gelir kaybının ise 40.212,00 TL olarak hesaplandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 7.925,00 TL cezai şart alacağının 04/06/2008 tarihinden itibaren, 40.212,00 TL kâr kaybı alacağının 10/07/2008 olan dava tarihinden işleyecek reeskont faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.466,24 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 05/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.