Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/8834 Esas 2022/9093 Karar Sayılı İlamı

T U T U K L U

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/1204 E., 2021/800 K.
SUÇLAR : Nitelikli kasten öldürme, nitelikli kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜMLER : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEMYİZ EDENLER : Sanık ve müdafii, katılan ... vekili
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükümlerin onanması

... Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 29.09.2021 tarihli ve 2021/1204 Esas, 2021/800 Karar sayılı kararının, sanık ve müdafii ile katılan ... vekili tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde;
Temyiz incelemesine konu gerekçeli kararın, kamu davasına katılan sıfatı ile taraf olan ve hükmü temyize hak ve yetkisi bulunan ... adına tebliğe çıkarıldığı ancak tebligat mazbatası üzerinde yapılan inceleme neticesinde tebliğ işleminin 7201 sayılı Tebligat Kanunu (7201 sayılı Kanun) hükümlerine uygun olmadığı anlaşılmıştır.
Şöyle ki Dairemizin, 06.06.2022 tarihli ve 2022/1168 Esas, 2022/4475 Karar sayılı kararıyla; adı geçen katılana çıkarılan tebligat mazbatasına; “Muhatabın o anda evde olmaması sebebiyle muhatap yerine muhatap ile birlikte aynı konutta ve sürekli oturduğunu beyan eden, görünüşe göre ... olan kayınpederi ...’a teslim edilmiştir.” şeklinde şerh düşüldüğü; ancak, 7201 sayılı Kanun’un “Teblig mazbatası” başlıklı 23 üncü maddesinin yedinci fıkrasının ilgili bölümünde belirtilen; “21 inci maddedeki durumun tahaddüsü halinde bu hususlara mütaallik muamelenin yapıldığını, adreste bulunmama ... sebebi, [belirtilir.]” şeklindeki düzenlemeye aykırı olacak şekilde muhatabın adreste bulunmama sebebinin belirtilmediği, bu itibarla bu itibarla adı geçen katılana çıkartılan tebligatın usûlüne uygun olmadığı şeklindeki gerekçeyle dava dosyasının, eksikliğin giderilmesi amacıyla Mahkemesine iadesine karar verildiği ancak Mahkemece katılan ... adına çıkarılan tebligatın yine aynı yöntem izlenerek usûlsüz şekilde tebliğ edildiği belirlenmiştir.
Evvelce de belirtildiği üzere gerekçeli kararın, kanun yoluna başvuru hakkı bulunanlara tebliğ edilmemesinin ya da usûlsüz tebliğ edilmesinin, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) içtihadî değerlendirmeleri ile kapsamı belirlenen AİHS’in “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6 ncı maddesi bünyesinde barındırılan“çelişme ilkesi”, “silahların eşitliği ilkesi”, “mahkemeye erişim hakkı”, “duruşmaya etkili katılma hakkı”, “delil sunma hakkı” ve “gerekçeli karar hakkı” şeklindeki hakları ve bir bütün olarak adil yargılanma hakkını ihlâl edeceği anlaşılmıştır. Nitekim AİHM, Hadjianastassiou/Yunanistan, B. No. 12945/87, 16.12.1992 kararında, ilgilisinin gerekçeden haberdar edilmemesinin AİHS’in 6 ıncı maddesi kapsamında gerekçeli karar hakkının ihlâli olduğunu açıkça ifade etmiştir.
Bu açıklamalar ışığında, muhatabın adreste bulunmama sebebinin tebligat mazbatasında belirtilmemesi hâlinde ilgili tebligat işleminin, 7201 sayılı Kanun'un amir hükmüne aykırı olmakla usûlsüz olacağında tereddüt bulunmadığı gözetilerek muhatabın adreste bulunmama sebebinin belirtilmemesi durumunda adresten ayrılmanın daimi mi yoksa muvakkat mi olduğunun anlaşılamayacağı, adresten daimi olarak ayrılma durumunda gerekçeli kararın tebliği için izlenmesi gereken yöntemin farklı olacağı hususları dikkate alınarak inceleme konusu gerekçeli kararın adı geçen katılana usûlüne uygun şekilde tebliği ile tebliğ ve tebellüğ evrakının ve hükmü temyiz etmesi durumunda temyiz dilekçesinin dava dosyasına eklenmesi ve bu durumda ileri sürülen yeni temyiz istemleri hakkında ek Tebliğname düzenlenmesinden sonra dava dosyasının, geri gönderilmek kaydıyla, Mahkemesine iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
Oy birliğiyle, 21.11.2022 tarihinde karar verildi.