Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3510 Esas 2022/5606 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesi'ne açılan davanın davacısı, İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi'nin üçüncü kişilerin hak iddialarını düzenleyen maddesinde yer alan dağıtım faaliyetlerinden kaynaklanan sorumluluğun dönemsel olarak paylaştırıldığını iddia ederek davalıdan temerrüt tarihi olan 15/01/2014 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte 37.311,23 TL'nin tahsiline karar verilmesini talep etmişti. Davalı ise alacağın zamanaşımına uğradığını ve İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi hükümleri uyarınca müvekkilinden talepte bulunulamayacağını savunarak davanın reddini istemişti. Yapılan yargılama sonucunda mahkeme, Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından davacıdan tahsil edilen alacağın davalı TEDAŞ'ın işçisinin iş kazası sonucu yaralanması nedeniyle doğduğuna ve davanın taraflar arasında imzalanan işletme hakkı devir sözleşmesinin 7.4 maddesi kapsamında kaldığına hükmetmiş, davalı vekili de kararı temyiz etmiştir. Yargıtay 11. Hukuk Dairesi ise dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmesine göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün onanmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri: İşletme Hakkı Devir Sözleşmesinin 7.2 ve 7.4 maddeleri.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 05.11.2019 tarih ve 2019/253 E. - 2019/714 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 24/07/2006 tarihinde “İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi (İHDS)” akdedildiğini, anılan sözleşmenin üçüncü kişilerin hak iddialarını düzenleyen 7. maddesinde dağıtım faaliyetinin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen iş ve işlemlerden kaynaklanan sorumluluğun dönemsel olarak paylaştırıldığını, anılan sözleşmeden önce dağıtım faaliyetlerinin davalı tarafından yürütüldüğü sırada İzmir 5. İş Mahkemesinde görülen dava sonucunda verilen karara istinaden davacı tarafından ödeme yapıldığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin haklar saklı kalmak kaydıyla 37.311,23 TL'nin temerrüt tarihi olan 15/01/2014 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, alacağın zamanaşımına uğradığını, davacı şirketin özelleştirilmesinin hisse satışı suretiyle gerçekleştirildiğini ve İHDS hükümleri uyarınca müvekkilinden talepte bulunulamayacağını, davacı tarafından düzenlenen devre esas bilanço ile geçmişe yönelik borç ve alacak işlemlerinin kesinleştirildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, dava dışı Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından davacıdan tahsil edilen alacağın davalı TEDAŞ' ın işçisinin iş kazası sonucu yaralanması nedeniyle doğduğu, iş kazasının taraflar arasında akdedilen 24/07/2006 tarihli işletme hakkı devir sözleşmesi öncesinde meydana geldiği, sözleşmenin 7. maddesinin 4. ve 6. bentlerinde dağıtım faaliyetlerinin TEDAŞ tarafından yürütüldüğü dönemde bu faaliyetin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen her türlü iş ve işlemlerin bütün sorumluluğunun TEDAŞ' a ait olduğu düzenlenmiş bulunduğundan davalının sorumlu olduğu, davalı tarafça davayı ihbar etmeyen davacının kusuru ileri sürülüp ispatlanmadığı, rücuya konu davanın taraflar arasında imzalanan işletme hakkı devir sözleşmesinin 7.4 maddesi kapsamında kaldığı, mülkiyet hakkına ilişkin bulunan anılan sözleşmenin 7.2 maddesinin davada uygulama yerinin bulunmadığından davalının davacı tarafından yapılan ödemenin tamamından sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.911,54 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 07/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.