Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5035 Esas 2022/5572 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Adana 6. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından verilen ve istinaf edilen bir kararın, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi tarafından esasen reddedildiği ve Yargıtay tarafından incelenebildiği belirtilen kararda, HMK'nın 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi uyarınca, 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalarda verilen Bölge Adliye Mahkemesi kararlarına temyiz yoluna başvurulamayacağı, somut olayda ise 31.200,00 TL'lik talebin reddedildiği ve temyiz kabiliyeti bulunmadığı ifade edildi. Aynı zamanda HMK'nın 346/2. maddesi uyarınca kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği, ancak Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği belirtilerek, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar verildiği ifade edildi. HMK'nın 6763 sayılı Kanun'in 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesine göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamayacağı ve bu miktarın 2022 yılı itibariyle 107.090,00 TL olduğu belirtildi.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 9. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Adana 6. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 10.10.2019 tarih ve 2017/150 E. - 2019/369 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi’nce verilen 07.03.2022 tarih ve 2020/293 E. - 2022/250 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HMK'nın 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK'nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi olan 2022 yılı itibariyle 107.090,00 TL'dir.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece davacının reddedilen 31.200,00 TL’lik talebine ilişkin karar kesin olup, temyiz kabiliyeti bulunmamaktadır. HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 07/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.