Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/4502 Esas 2022/5725 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya 4. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir davada, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için yapılan icra takibine vaki itirazın iptali istemiyle ilgili olarak verilen kararın istinafı esastan reddedildi. Ancak, davanın bir kısmının kabul edilip itirazın iptaline karar verilmesi nedeniyle davacı vekilinin temyiz istemi değer açısından reddedildi. 6100 sayılı HMK'nın \"Temyiz Edilemeyen Kararlar\" başlığı altındaki 362/1-a maddesine göre, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alındı. Bu nedenle, anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldı ve temyiz istemi reddedildi. Kararda, HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken 346/2. madde hükmüne göre, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği belirtilirken, Yargıtay tarafından da aynı kararın verilebileceği ifade edildi. Kanun maddeleri detaylı olarak açıklandı.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 03.03.2020 tarih ve 2018/828 E- 2020/156 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 07.03.2022 tarih ve 2020/1678 E- 2022/387 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için toplam 49.074,08 TL üzerinden başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkindir.Mahkemece davanın kısmen kabulü ile toplam 47.875,74 TL alacak üzerinden itirazın iptaline karar verilmiştir.6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 07/03/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davacı vekili tarafından reddedilen kısım yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 12/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verili.