Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/5695 Esas 2022/5679 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında para yatırma işlemlerinde üstün faiz getirisi vaadiyle müvekkiline para verdiğini ancak geri alamadığını söyleyerek taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi olmadığının tespit edilip ödenen paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir. İlk derece mahkemesi davanın usulden reddine karar verirken, istinaf başvurusu sonrası Bölge Adliye Mahkemesi davanın 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Temyiz başvurusu sonucunda, Bölge Adliye Mahkemesi'nin kararı usul ve yasaya uygun bulunmuş ve onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi: istinaf incelemesi yapılmayacak halleri düzenler.
- HMK'nın 355-372. maddeleri: istinaf, temyiz ve Yargıtay incelemesi sürecinde uygulanacak hukuk kurallarını belirler.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19.11.2018 tarih ve 2015/479 E- 2018/771 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 17.01.2020 tarih ve 2019/198 E- 2020/67 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, dava hakkında kesin hüküm bulunduğu gerekçesiyle davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı, davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce, davanın 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin bulunmamasına ve dava tarihi itibarıyla ve halihazırda dosya kapsamında kesinleşmiş bir tanıma kararı bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 12/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.