Esas No: 2022/2317
Karar No: 2022/5686
Karar Tarihi: 12.09.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/2317 Esas 2022/5686 Karar Sayılı İlamı
11. Hukuk Dairesi 2022/2317 E. , 2022/5686 K.Özet:
Kısa özet: Davacı vekili, yurt dışındaki yatırımları için para verdiği davalı şirketten ödenen paranın geri alınamaması nedeniyle ortaklık ilişkisi olmadığının tespiti ve paranın tahsili için dava açmıştır. İlk derece mahkemesi, 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiş; ancak Bölge Adliye Mahkemesi, yargılama masrafları yönünden hatalı olduğu gerekçesiyle kararı kaldırmış ve aynı kanun maddesi kapsamında dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına yeniden hükmetmiştir. Yargıtay ise, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı için Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermiştir.
Detaylı açıklama: Davacı vekili, yurt dışındaki yatırımları için para verdiği davalı şirketten ödenen paranın geri alınamaması nedeniyle ortaklık ilişkisi olmadığının tespiti ve paranın tahsili için dava açmıştır. İlk derece mahkemesi, davanın 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında olması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına hükmetti. Ancak davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuş ve Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi, yargılama masrafları yönünden hatalı olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararını kaldırmıştır. Bu karara karşı davacı vekili temyiz başvurusunda bulunmuş, ancak Yargıtay dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı için Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermiştir. Karara göre, 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Kararın bir örneği Bölge Adliye Mahkemesine gönderilecek ve bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcı alınacaktır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 30.12.2019 tarih ve 2019/202 E. - 2019/932 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 19.10.2021 tarih ve 2020/2239 E. - 2021/2054 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, davanın 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Bu karara karşı, davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce, ilk derece mahkemesi kararının yargılama masrafları yönünden hatalı olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi kapsamında dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına 12/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.