Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/4497 Esas 2022/5724 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 9. Asliye Ticaret Mahkemesi tarafından verilen ve davacı vekili tarafından istinaf edilen kararın esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi tarafından verilen kararın temyiz edilmesi talep edilmiştir. Davanın konusu, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için açılan icra takibine vaki itirazın iptali istemidir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Ancak, 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Reddedilen miktarın yönünden temyize gelinmesi durumunda, bu miktarın temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı belirtilmektedir. HMK'nın 366. maddesi uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Kanun maddelerinin detaylı ve açıklayıcı şekilde anlatılması istenmektedir.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 9. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 22.09.2020 tarih ve 2018/745 E- 2020/469 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 21.04.2022 tarih ve 2022/400 E- 2022/544 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için toplam 2.877.536,67TL üzerinden başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkindir.Mahkemece davanın kısmen kabulü ile toplam 2.801.922,29 TL alacak üzerinden itirazın iptaline karar verilmiştir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 21/04/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davacı vekili tarafından reddedilen miktar olan 75.614,38 TL yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 12/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.