Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2003 Esas 2022/5713 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, yatırdığı paranın her an geri çekilebileceği ve yüksek oranlarda faiz verileceği garantisi ile davalı şirkete para verdiğini ancak parasını geri alamadığını iddia ederek ödediği paranın tahsiline karar verilmesi talep etmiştir. İlk derece mahkemesi, kesin hüküm sebebiyle dava şartı yokluğundan reddetmiştir. Davacı vekili istinaf etmiş, bölge adliye mahkemesi ise istinafın vekalet ücretine yönelik kısmını kabul ederken, ilk derece mahkemesi kararının vekalet ücreti yönünden kaldırılmasına ve takdir olunan vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine hükmetmiştir. Davacı vekili temyiz etmiştir. Yapılan inceleme sonucunda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi, usul ve yasaya uygun olan bölge adliye mahkemesi kararının onanmasına karar verilmiştir.
AAÜT 7/2. maddesi: \"Hak kazandıran işlem veya olguların tespitinde bulunan vekilin heyet tarafından fatura miktarının %20'sine kadar ücreti makul ise, ayrı bir sözleşme yapmamışlarsa, bu tutar kendiliğinden müvekkilce kabul edilmiş sayılır.\"
HMK'nın 355 vd. maddeleri: İlke kararları, kesin hükümler, yardımcı hükümler ve öğrenme yoluna başvurulmasına dair hükümler içeren bir madde serisi.
HMK'nın 369/1. maddesi: Temyiz edilen kararın kesin hükme bağladığı ve bu hüküm yönünden istinaf kapsamında verilmiş olması halinde, kararın temyizi usüle uygun olup olmadığı yönünden inceleme yapılır.
HMK'nın 371. maddesi: Temyiz nedenlerinin varlığı halinde temyiz başvurusunun kabul edilmesi gerektiğini belirleyen bir madde.
HMK'nın 370/1. maddesi: Temyiz edilmiş kararların Kanunun 366-369. maddelerinde belirtilen durumlarda yeniden değerlendirilmesi için Yargıtay başvurularını düzenleyen bir madde.
HMK'nın 372. maddesi: Tavsiye kararının verilmesi, kararın uygulanması ve diğer işlemler için dava dosyasının ilgili birimlere gönderilmesini düzenleyen bir madde.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 28.11.2017 tarih ve 2015/738 E- 2017/1088 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 29.12.2020 tarih ve 2018/2210 E- 2020/1470 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin yatırılan paraların istendiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranlarda faiz verileceği garantisi ile davalı şirkete para verdiğini, müvekkilinin defalarca talep etmesine rağmen parasını geri alamadığını ileri sürerek ödediği paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince yapılan yargılamada davanın kesin hüküm sebebiyle dava şartı yokluğundan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince davacı istinafın vekalet ücretine yönelik kısmının kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının vekalet ücreti yönünden kaldırılmasına, yürürlükte bulunan AAÜT 7/2. maddesi gereğince takdir olunan 4.080,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, sair istinaf taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 05/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.