Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5322 Esas 2022/5976 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Yargıtay, davalının 10.826,61 EURO'nun tahsili istemiyle açılan dava kapsamında verilen kararın temyiz istemi reddedildiğini açıkladı. Bu kararın sebebi, dava konusu olan miktarın temyiz sınırı altında kaldığı için kanuna göre kesin nitelikte olduğu ve temyiz isteminin Bölge Adliye Mahkemesi tarafından değerlendirilmesi gerektiği, ancak Yargıtay'ın da bu yönde karar verebileceği üzerinde duruldu. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi: Miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin belirlenmesini düzenler.
- 362/1-a bendi: Temyiz kesinlik sınırı olan miktarı belirler.
- 366. madde: Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında nasıl bir işlem yapılması gerektiğini belirtir.
- 346/2. madde: Kesin olan kararlarla ilgili temyiz işlemleri hakkında bilgi verir.

MAHKEMESİ : KAYSERİ BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Yozgat 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16.12.2021 tarih ve 2019/141 E- 2021/654 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 16.06.2022 tarih ve 2022/1409 E- 2022/1454 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 10.826,61 EURO'nun davalıdan tahsiline yönelik Stuttgard Asliye Hukuk Mahkemesi kararının tenfizi istemine ilişkindir. Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 16.06.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, İlk Derece Mahkemesince davanın kabulüne karar verildiği, 10.826,61 EURO'nun, 17.07.2019 dava tarihindeki TCMB efektif satış kuru karşığılı 69.334,69 TL'nin temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 19/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.