Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/4070 Esas 2022/6035 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Şanlıurfa 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 25.03.2021 tarih ve 2013/577 E. - 2021/310 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankanın müşterisi olduğunu, dava dışı banka çalışanı Mehmet Teke’nin müvekkilinin parasını haksız ve kötüniyetli olarak hesabından çektiğini, bir güven ve itibar kurumu olan bankaların kabul ettikleri mevduatı sahtecilere karşı özenle korumak zorunda olduğunu, davalı bankanın müvekkilinin uğradığı zarardan sorumlu bulunduğunu, davalının adam çalıştıran sıfatı ile de sorumlu olduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 23.000 TL alacağın talep tarihine kadar akdi faizi ve temerrüt tarihinden itibaren işleyecek temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı banka vekili, yetki, işbölümü ve husumet itirazı ile zamanaşımı definde bulunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre; davalı banka çalışanı Mehmet Teke'nin, Fortis Bank A.Ş. Şanlıurfa şubesinde bireysel pazarlama portföy yöneticisi yardımcılığı görevinde bulunduğu ve görev yaptığı dönem içinde banka müşterilerinin hesaplarından müşterilerin rızaları dışında tasarrufta bulunduğu ve dosyamız davacısı ...'ın hesabından da 25.000,00 TL olmak üzere toplam 816.944 TL zimmetine geçirdiği ve müsnet suçtan Şanlıurfa 2. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2010/4 Esas sayılı dosyasıyla yargılanarak cezalandırılmasına karar verildiği, kararın Yargıtay 7. Ceza Dairesi'nin 14.09.2020 tarih ve 2020/651-12293 E.K. sayılı ilamı ile hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilerek 14.09.2020 tarihinde kesinleştiği, B.K.’nın 53. maddesi gereğince ceza mahkemesi tarafından belirlenen maddi vakıaların hukuk hakimini de bağlayacağı gözetilerek davacının hesabından 25.000,00 TL’nin zimmetine geçirdiği, dosyada bulunan dekonttaki imzaların davaıya ait olduğu göz önünde tutularak boş dekontlara imza attığı ve bu durumun davacının müterafik kusurunu oluşturacağı, davalı bankanın çalıştırdığı kişilerin seçiminde gerekli özeni göstermesi, şube içi denetim yolları ile personelini ve işlemlerini denetlemesi pek çok müşteri ile ilgili usulsüzlüklere sessiz kalmaması, çalışanın kişisel hesabının incelemesi, hesap hareketlerini takip etmesi, aktif davranması gerektiği, davalı banka, çalışanının kusurundan ötürü tamamen sorumlu olduğu söz konusu boş dekontları davalı çalışanına verdiğine göre davalı bankanın BK’nın 100. maddesindeki sorumluluk koşulunun gerçekleştiği ve bu durumda davacıya kusur izafesi doğru olmadığı gerekçesiyle hükmün bozulduğu anlaşılmakla mahkememizce bozma ilamı doğrultusunda davacıya kusur izafe edilmeyerek paranın tutarı konusunda ağır ceza mahkemesinin kararına itibar edildiğinden ve ağır ceza mahkemesi dosyasında verilen karar ve kesinleşme şerhinde bu dosyanın davacısına ödeme yapıldığına dair tespitin mevcut olmadığı görüldüğünden ve karar kesinleştiğinden taleple bağlı kalınarak davanın kabulü ile 23.000,00 TL alacağın 05/01/2009 tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa'nın 2/2 maddesi uyarınca değişen oranlarda uygulanacak avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.178,13 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 19/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.