Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/4182 Esas 2022/6052 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (FİKRİ VE SINAİ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ SIFATIYLA)


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 19.11.2020 tarih ve 2015/620 E. - 2020/224 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili adına tescilli "PANTER" ve "ÖNERLER PANTER" markalarının bulunduğunu, davalının bu markaları şirket faturaları üzerinde haksız ve izinsiz olarak aynen kullandığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla markaya tecavüzün ve TTK hükümlerinin ihlali ile haksız rekabet yapıldığının tespitini, tecavüzün ve haksız rekabetin durdurulması ve ortadan kaldırılmasını, davalının haksız ve kanunsuz bir şekilde ürettiği ürünlerin ve piyasa arzının durdurulmasını ve önlenmesini, hükmün ilanını, dava tarihinden itibaren mevduata uygulanan en yüksek avans faiziyle birlikte yoksun kalınan kazanç ve itibar tazminatı da dikkate alınarak fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davalının 1.000.-TL maddi, 7.500.-TL manevi tazminata hükmedilmesini, tespit dosyasında yapılan masrafların da davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamada, davanın, davacı adına TPMK’de 1998/008031 tescil nolu "ÖNERLER PANTER", 198880 tescil nolu "PANTER" markalı ürünlerin izinsiz olarak üretilip satıldığı, tecavüz eylemlerinin durdurulması, önlenmesi, tespiti, mahkeme kararının gazetede ilanı ve 1.000.-TL maddi 7.500.-TL manevi tazminatın davalıdan tahsili talebine ilişkin olduğu, Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2013/538 esas 2016/537 karar 13/10/2016 tarihli kararı ile davacının dava konusu yaptığı 1998/008031 sayılı markanın davalı şirket adına tesciline karar verildiği, ayrıca "ÖNTAR" ve "PANTER" markalarına tecavüz iddiasıyla yapılan yargılamada Konya 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/258 Esas 2019/423 Karar sayılı kararıyla davalı şirket yetkilisi hakkında beraat kararı verildiği ve kararın kesinleştiği gerekçesiyle davanın tüm talepler yönünden ayrı ayrı reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
1- Mahkemece, Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2013/538 esas 2016/537 karar sayılı kesinleşmiş ilamı karşısında davalının “ÖNERLER PANTER” unsurlu markası yönünden davanın reddine dair kararın isabetli olmasına göre davacının aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava marka hakkına tecavüzün tespiti, durdurulması, önlenmesi ve tazminat istemlerine ilişkindir. Konya 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2013/538 esas 2016/537 karar sayılı ve Konya 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/258 esas 2019/423 karar sayılı kesinleşmiş ilamları karşısında münhasıran “PANTER” unsurlu markanın davacı tarafa ait olduğu anlaşılmaktadır.
Marka hakkına tecavüzün tespiti, men’i ve önlenmesi davalarında tecavüz edenin kasıt ya da kusurunun varlığı şart değildir. Buna karşılık tazminat davalarında kusurun varlığı aranmaktadır. Taklit markalı malı üretenlerin her halükarda kusurlu olduğu kabul edilmelidir.
TBK'nın 74. maddesinin uygulanması açısından ceza mahkemesinin sadece maddi vakıa ve maddi vakıanın tespitine yönelik kesinleşmiş kararları hukuk mahkemesi açısından bağlayıcıdır. Somut olayda ceza mahkemesince davalının münhasıran “PANTER” unsurlu markayı kullanmadığının tespit edilmemiş olması karşısında, mahkemece davacının ileri sürdüğü deliller irdelenerek, davalının “ÖNERLER PANTER” markasına sahip olmasının davalıya münhasıran “PANTER” unsurlu markayı kullanma hakkını vermeyeceği de dikkate alınarak, davalının münhasıran “PANTER” unsurlu markayı kullanıp kullanmadığı hususunda bir inceleme yapılarak karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve hatalı gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 20.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.