Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1435 Esas 2022/6128 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesi, bir finansal kiralama sözleşmesi gereğince baskı makinesinin Digiteknik A.Ş'den satın alınarak Yeditepe'ye teslim edildiği, Yeditepe'nin temerrüdü üzerine sözleşmenin feshedildiği, kiralananın rızai teslim ile geri alındığı ve malın mülkiyetinin tespit edilmesi için dava açıldığı bir davada davanın kabulü ile dava konusu baskı makinesinin mülkiyetinin davacıya ait olduğu tespit edilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi de davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddine ancak davacı vekilinin istinaf sebebi ile hükmün harç ve vekalet ücreti ile ilgili istinaf talebinin kabul edilerek kararın kaldırılması ve yeniden harç ve vekalet ücreti yönünden hüküm kurulması gerektiği kararı vermiştir. Davacı tarafından dava açılırken yatırılan ve yargılama masraflarından olan 14.543,57-TL peşin harcın yargılama sonunda haksız çıkan davalı şirketten tahsili ile davacıya verilmesine dair hüküm kurulması gerektiği ve yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği gerekçesiyle kararın düzeltildiği ve onandığı belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak HMK'nın 353/1-b-2, 369/1, 371, 370/2 ve 372 sayılmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 8. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 15.03.2018 tarih ve 2015/445 E- 2018/291 K. sayılı kararın taraf vekileri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine-kabulüne dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi'nce verilen 10.12.2020 tarih ve 2018/2503 E- 2020/3849 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile Yeditepe Limited arasında finansal kiralama sözleşmesi imzalandığını, bu sözleşme gereğince bir adet baskı makinesinin Digiteknik A.Ş'den satın alınarak Yeditepe'ye teslim edildiğini, Yeditepe'nin temerrüdü üzerine takip başlatıldığını, sözleşmenin feshedildiğini, kiralananın rızai teslim ile geri alındığını, bu aşamada davalı ... Şirketinin Digiteknik A.Ş ile bir finansal kiralama sözleşmesi yaptığının öğrenildiğini, müvekkilinin elinde bulunan kiralananın yeniden kiralanması halinde hukuksal sorunlarla karşılaşılabileceğinden söz konusu makinenin mülkiyetinin tespitini talep etmek zorunda kaldıklarını, TMK'nın 763. maddesine göre malın bedelini ödeyen ve zilyeti olan müvekkilinin malik olduğunu ileri sürerek söz konusu baskı makinesinin müvekkiline ait olduğunun tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; davalı müvekkili ile Digiteknik A.Ş. arasında imzalanan sözleşme gereğince baskı makinesinin Digiteknik A.Ş.'ye kiralandığını, İstanbul 37. ATM'nin 2014/52 Esas sayılı dosyasında görülen davada makinenin mülkiyetinin müvekkiline ait olduğuna karar verildiğini, borcun ödenmemesi üzerine sözleşmenin feshedildiğini, malın müvekkiline ait olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; davacı ile dava dışı Yeditepe arasında 05.12.2012 tarihinde finansal kiralama sözleşmesi imzalandığı, davaya konu baskı makinesi bedelinin Digiteknik firmasına davacı tarafından ödenerek baskı makinesinin Yeditepe'ye teslim edildiği, Yeditepe firması kira taksitlerini ödemede temerrüde düştüğünden finansal kiralama sözleşmesinin feshedildiği, makinenin rızai olarak davacıya iade edildiği, aynı baskı makinesi ile ilgili olarak 10.01.2013 tarihinde bu kez davalı ... tarafından dava dışı Digiteknik firmasına kiralanması konusunda finansal kiralama sözleşmesi imzalandığı, makinenin satıcısı gibi gösterilen dava dışı İnka firmasına davalı ... tarafından ödeme yapıldığı, finansal kiralama konusu makinenin İnka tarafından dava dışı Digiteknik firmasına teslim edilmiş gibi gösterildiği, oysa bu aşamada finansal kiralama konusu baskı makinesinin dava dışı Yeditepe firmasında olduğu, makinenin dava dışı İnka firmasından satın alınması ve Digiteknik firmasına kiralanmasına ilişkin işlemlerin gerçeği yansıtmadığı, gümrük kayıtlarına göre, finansal kiralama konusu baskı makinesinin İnka firması tarafından değil Digiteknik firması tarafından 30.11.2012 tarihinde Gümrük Beyannamesi kapsamında TÜYAP fuarında sergilenmek üzere ithal edilerek yurda sokulduğu, daha sonra davacı ... şirketine 05.12.2012 tarihinde satılmış olduğu, bu durumun Digiteknik şirketinin BA formlarında gösterilmiş olduğu, davalı tarafından yapılan satın alma ve kiralama işlemlerinin mükerrer nitelikte olduğu ve baskı makinesinin maliki olmayan İnka firmasından satın alınmış gibi işlem gerçekleştirildiği, malın mülkiyetinin davacıya ait olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile dava konusu baskı makinesinin mülkiyetinin davacıya ait olduğunun tespitine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili ve davalı vekili istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi'nce; mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığından davalı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine, ancak davacı vekilinin hükmün harç ve vekalet ücreti ile ilgili istinaf sebeplerinde haklı olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin bu yöne ilişkin istinaf talebinin kabulü ile HMK.nın 353/1-b-2 maddesi gereğince kararın kaldırılmasına ve vekalet ücreti ile harç yönünden yeniden hüküm kurulmasına karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı vekili temyiz etmiştir.
1-İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince, 6100 sayılı HMK’nın 323. maddesinde yargılama masrafları tek tek sayılmış olup başvurma, karar ve ilam harçları da bu giderler arasında yer almaktadır. Bu durumda davacı tarafından dava açılırken yatırılan ve yargılama masraflarından olan 14.543,57-TL peşin harcın yargılama sonunda haksız çıkan davalı şirketten tahsili ile davacıya verilmesine dair hüküm kurulması gerekirken peşin harcın davacı taraf üzerinde bırakılması doğru olmamış bu nedenle kararın bozulması gerekmiş ise de yapılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kararın davacı yararına aşağıdaki yazılı şekilde düzelterek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin kabulüne ancak kanuna uygun olmayan husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın hüküm kısmının 2. bendinin (c) başlıklı maddesine “…14.543,57-TL peşin harcın olmak üzere toplam 15.226,67- TL yargılama giderinin davalıdan alınıp davacı tarafa verilmesine” ibaresinin eklenerek HMK'nın 370/2. maddesi uyarınca kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, aşağıda yazılı bakiye 43.547,62 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 21/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.