Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5095 Esas 2022/6219 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya 7. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir davada, davacı ve davalı tarafından kurulan şirkette davalının şirketin hesabından paraları kendi hesabına kullandığı iddiasıyla 25.000,00 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek bankaların uyguladığı en yüksek faizle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesi talep edilmiştir. Mahkemece verilen kararın temyiz edilmesi sonrası yapılan karar düzeltme istemi reddedilmiş ve 709,50 TL para cezası takdir edilerek Hazine'ye gelir kaydedilmesine karar verilmiştir. HUMK 440 ve 442 maddeleri gereği reddedilen karar düzeltme isteğinde hiçbir gerektirici sebep bulunamamıştır. Değiştirilen HUMK 442/3 maddesi uyarınca takdir edilen para cezası davacıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmiştir.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Antalya 7. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 29.09.2020 gün ve 2019/276 - 2020/70 sayılı kararı onayan Daire'nin 19.04.2022 gün ve 2021/606 - 2022/3119 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacı ile davalının dava dışı Ünal Deveci ile birlikte BDL Temizlik Otelcilik Turizm Seyahat İnşaat Taahhüt Tekstil Kuyumculuk Emlakçılık Gıda Su Ürünleri İthalat İhracat San. ve Tic. Ltd. Şti.'yi kurduklarını, şirkete ilk beş yıl için ortaklardan davalı ile dava dışı diğer ortağın şirket müdürü olarak atandığını, davacı tarafından sermaye borcunun tamamının ödendiğini, davalının şirketin kuruluşundan bir süre sonra şirketin paraya ihtiyacı olduğunu söyleyerek davacıdan farklı tarihlerde, farklı miktarlarda parayı elden aldığını ve karşılığında makbuz verdiğini, davacı tarafından yapılan ödemeler şirket için yapılmış ise de bu ödemelerinin davalı tarafından şirket muhasebesine dahil edilmeyip, kendi nam ve hesabına kullanılarak harcandığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 25.000,00 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek bankaların uyguladığı en yüksek faizle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, ödeme makbuzlarından bir kısmına yönelik imza itirazında bulunduklarını, davalıya gönderilen paraların şirket için harcandığını, makbuzların yaptırılan tercümesini kabul etmediklerini, davalının şirketten alacaklı olduğunu belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece uyulan bozma ilamına göre davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, taraf vekillerinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Bu kez davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 168,30 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 22/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.